३ आश्विन २०८१ बिहीबार
image/svg+xml

हाँस्न बिर्सिने उमेर

यस्तैमा एक जेहनदार विद्यार्थी आफ्नो ठाउँबाट उठेर सरलाई सोध्यो, ‘गुरु, मान्छे कहिलेबाट हाँस्न बिर्सिन्छ? मतलब हाँस्न बिर्सिने उमेर कुन हो?’

बाटो

तर, महाशय, धेरै फरक रहेछ, तिम्रो मेरो बाटो र कदम किनभने तिमी खोला र माटो बेच्दै देश खाँदै मैले खनेको बाटो हिंड्दा रहेछौ। म भने पसीना पिउँदै आफ्नो बाटो आफैं खनेर हिंड्दै छु।

साहित्यकार दीपा राई पुनकी आमा बिमला साङपाङ राईलाई माैलाशाेभा राई आमा सम्मान

साहित्यकार दीपा राई पुनकी आमा विमला साङपाङ राईलाई मौलशाेभा राई आमा सम्मानले सम्मान गरिने भएकाे छ।

हात दिई तानेझैं गर्नेले पछार्न पनि सक्छ!

हात दिई तानेझैं गर्नेले पछार्न पनि सक्छ,धेरै कला जानेकोले कुरा बटार्न पनि सक्छ। अन्धभक्त भई विश्वासमा नपर्नुस् कसैको, विश्वासको नाम दिई अन्धकारमा लघार्न पनि सक्छ।

ऊ मेरी स्वास्नी होइन!

गाउँमा श्रीमती छाडेर शहर पढ्न गएका प्रायः सबैले आफूअनुकुलको अर्को बिहे गरेका छन्। तपाईँले अर्को बिहे गरेको भए पनि मैले सहनुपथ्र्यो। सहेकै छन्। तर तपाईँले मलाई जिन्दगीको पाटोमा डोर्याउनुभयो। नत्र त एक्लै पनि त बाँच्नुपथ्र्यो।

नेपाली नामको विदेशी गाउँ

सडक खुलाजस्तै छ। बेलाबेलमा भेटिएका छन् मालबाहक ट्रकहरू। साना गाडीहरू फाट्टफुट्ट मात्र। केही किलोमिटर यात्रा गरेपछि देखिन्छन् टाढैबाट देखिने सडकमाथि राखिएका हरिया बोर्डहरू।

फोन नं. १०० !

किशोरी पीडामा थिई, उसको तन्नासम्म रगतले रातै बनेको थियो। टोकरीमा राखिएका औषधिहरू गर्भपतन गराउन प्रयोग हुने कुरा उसलाई थाहा नहुने कुरै भएन!

लघुकथा समाज,नेपालबाट आर.आर. चौलागाईं र श्याम आशालाई सम्मान

लघुकथा समाज, नेपालले प्रदान गरिंदै आएका विविध पुरस्कार र सम्मानमध्ये ‘पूर्णप्रसाद ब्राह्मण लघुकथा सम्मान-२०८१’ र ‘धनमान लघुकथा पुरस्कार-२०८१’ प्रदान गर्न दुई लघुकथाकारको नाम चयन गरिएको छ।

शीर्षक, लेखका वा ट्यागमा खोज्नुहोस्