खण्डहरको जराबाट
समय रहेसम्म हरियो पलाउनु नै छ, टुसाउनु र लहराउनु नै छ, लत्रिए पनि तङ्ग्रिएर उठ्नु नै छ,भाँच्चिए पनि सरिरहन्छ लालुपाते।
समय रहेसम्म हरियो पलाउनु नै छ, टुसाउनु र लहराउनु नै छ, लत्रिए पनि तङ्ग्रिएर उठ्नु नै छ,भाँच्चिए पनि सरिरहन्छ लालुपाते।
प्रत्येक साता गाउँको चोकमा केटाकेटी जम्मा पारिन्थ्यो । यी सबै नियम पूरा गर्नेले कापी कलम पाउँथे ।
हात दिई तानेझैं गर्नेले पछार्न पनि सक्छ,धेरै कला जानेकोले कुरा बटार्न पनि सक्छ। अन्धभक्त भई विश्वासमा नपर्नुस् कसैको, विश्वासको नाम दिई अन्धकारमा लघार्न पनि सक्छ।
सुरभि साहित्य प्रतिष्ठानको १६३ औं आख्यान वाचन तथा २०८० सालको पुरस्कार अपर्ण गरेकाे छ।
झ्याउरे छन्दलय कविता लेखनकी अभियन्ता पत्रकार तथा साहित्यकार रेणुका भट्टराईको ‘मञ्जरी’ खण्डकाव्यको दोस्रो संस्करण लोकार्पण तथा सिर्जना वाचन कार्यक्रम सम्पन्न भएको छ।