अंश
अंशको नाउँमा त्यही एउटा घर पनि लिखितै पास गरेपछि भोलि छोरा र बुहारीले निस्केर जाओ भने कहाँ जाऔं भन्दै साइँली पिराेलिंदै थिइन्।
अंशको नाउँमा त्यही एउटा घर पनि लिखितै पास गरेपछि भोलि छोरा र बुहारीले निस्केर जाओ भने कहाँ जाऔं भन्दै साइँली पिराेलिंदै थिइन्।
मलाई त तिमी सधैं अँध्यारोको जून भैदिए पुग्छ, दुखजिलो भुल्ने त्यो बाँसुरीको धुन भैदिए पुग्छ। वश, एक मिठो गाँस मुस्कानैमा राख म तृप्त छु,मायाको तरकारीमा तिमी मात्र नुन भैदिए पुग्छ।
मायाका प्रतित चखेवाको जोडी देखिरहूँझैं लाग्छ, छमछम पंख मुजुर नाचिरहेको हेरिरहूँझैं लाग्छ। जीवन साँच्चै लालीगुँरासझैं भीरमै फुलेर नै यस्तै, सुखदु:ख थाती राखेर सधै यहाँ हाँसिरहूँझैं लाग्छ।
खुसी छ्न् बधाईका पात्रहरू भन्छन् सधैं ताली बजिरहून्, गुमानको पौरख गुनाएर चाहन्छ्न् त संसार जितिरहून्। आफ्नै उन्मत्त र उन्मादले न कसैमा सहानुभूति घेर्छन र, वश, आत्मपरस्तहरू सोच्छन् मात्र आफ्नै गान भजिरहून्!
जब दुःखमा साथ हुन्छ, मन भरिएर आउँछ,दुःखमा हात झिक्दा मनमा अँध्यारो छाउँछ। हुँदा साथ नहुँदा बात हुनु हुन्न है साथी, बाँचेसम्म न हो मरेपछि कस्ले के पाउँछ?
एउटा सम्बन्ध जोगाउन खोज्दा खोज्दै पनि एकतर्फी रूपले टाढिएको थियो। मान्छेमा विवेक र सद्भाव हराएपछि केही नलाग्ने रै छ।
लाकोजूका कथाहरू सरल र सरस छन्। पढ्न बसेपछि विश्राम लिन मन मान्दैन। यो सत्याग्रहको विशेषता हो।