हिजो राजाको नजिक रहेर फाइदा लिने, धार्मिक र जातीय विरासतबाट सुविधा भोग्नेहरूलाई आज पुनः राजासहितको पुरानै प्रचलन र पद्धति चाहिएको छ। उनीहरूको चासो र चिन्तालाई महाराज शैलीमा आज राजेन्द्र लिङ्देनले सम्बोधन गर्दै छन्।
प्रतियोगितामा प्रतियोगीहरूले गीत गाउँदा प्रयोग भएका भाकाका मूल स्रष्टाले रोयल्टी पाउने भएका छन्।
नारीवाद भनेको मानव अधिकारभन्दा अलग वा फरक छैन, त्यसैको एक अंश हो। महिला भएकै कारण महिलाले परिवार, समाज, राज्यबाट भोग्नुपर्ने उत्पीडन, विभेद र अपमानका विरुद्ध आवाज उठाई पुरुष र महिलाबीच समानताको अवस्था ल्याउने एक वैचारिकी हो नारीवाद, यही विचारलाई सामाजिक रूपमा स्थापित गर्न सकियोस्, व्यवहारमा लागू गर्न सकियोस्।
नांगा गोडाले चक्रवर्ती सम्राट दरबारबाटै बाहिर आउँदैनन्। अरू त के कुरा नांगा गोडा लिएर चक्रवर्ती सम्राट सिंहासनबाटै तल आउँदैनन्। यस्तो गर्मीको समयमा तातो बालुवामाथि, त्यो पनि फोहोर ठाउँमा उनी किन आऊलान् र?
पर्वतारोहणबाट साहसिक युवाको चिनारी बनाइसकेकी नेपाली चलचित्रकी नायिका दिया पुनले सगरमाथा आरोहण गर्ने भएकी छिन्। त्यसका लागि उनी आउँदो बुधबार अर्थात् चैत २३ गते सोलुखुम्बुको लुक्ला प्रस्थान गर्दैछिन्।
अधुरो अपुरोपनको मुद्दा कहिल्यै हल हुँदैन,कतै आँखा हुँदैन यहाँ लौ कतै गाजल हुँदैन। आफ्नो त्यो कहानी खै कसरी पूरा गर्ने होला, चोखो मायामा सत्य कुनै दल बदल हुँदैन।
उनले जग्गेको आगो मात्र तापिन्। घर देखिन् मात्र। उनले लोग्ने भन्ने मान्छेको अनुहार पनि राम्रोसँग थाहा नपाउँदै उनीमाथि आकाश खस्यो। सावित्राको सबै कुरा खोसियो। रातो रङ खोसियो। पोइ टोकुवी भइन्। समाज कति निर्लज्ज छ भने पोइले दिएको सिन्दूर र पोते मात्र होइन सारा संसार नै खोसियो। उच्छ्वास खोसियो। हाटबजार खोसियो।
कुनै ठूलै आपत परेछ भन्ने सोचेका महानुभावलाई डा. साबको कुराबाट ठूलो राहत मिलेको महसुस गयो र भन्यो, ‘डा. साब, मलाई त्यस अंगको कुनै आवश्यकता नै छैन। किनभने म त मन्त्री भइसकें। अब पनि हुने त्यही मन्त्री त हो नि।’
उसले भन्यो, ‘तिम्रो मुहार नै मलाई संसारकै उत्कृष्ट नाटक लागिरहेको छ। यो नाटक त फेरि एक्लै आएर हेर्न सक्छु नि।’
लेखकले वर्णन गरेझैं बाटामा डाँफे र मुनालका जोडी मैले पनि देखेको छु। उहाँहरू जहाँजहाँ चौतारीमा बस्नुभयो र खाजा खानुभयो ती ठाउँमा हामीले पनि त्यसै गरेका छौं। देउराली जंगल उकालीओराली हिंडेका थियौं। यसरी उहाँको विगतझैं मेरो विगत सम्झाउने मेरी आमा पनि गत साल बित्नुभयो। यो पुस्तक पढ्दा भक्कानो फुटेर आयो,बलिन्द्र अश्रुधारा चुहिए।
आफ्नो घरपरिवार,छोराछोरी,आमाबाबु,इष्टमित्र र चाडवाड कहिल्यै भनेन। पराईलाई पनि आफ्ना देख्ने भइसकेका थिए उसका आँखा। रातबिरात उसलाई देखेपछि गाउँले सबै ढुक्क। अपराधीका अपराध लुक्थे। चोरका योजना तुहिन्थे। ऊ वास्तवमा ऊ भएकोमा हर्षित थियो।
