सानो खरायो
अब कसो गर्ने हो भोकै पो मर्ने भो ऊ कतै भाग्यो कि केले टिपी लग्यो कि । साह्रै पीर भा’को छ यही बाटो गा’को छ माया साह्रै ला’को छ कसो गरूँ भा’को छ ।
अब कसो गर्ने हो भोकै पो मर्ने भो ऊ कतै भाग्यो कि केले टिपी लग्यो कि । साह्रै पीर भा’को छ यही बाटो गा’को छ माया साह्रै ला’को छ कसो गरूँ भा’को छ ।
महामारीको संकटमै पुस्तकप्रेमीहरूले भने केही नयाँ पुस्तक पढ्ने अवसर पनि पाएका छन्।
मनको कुरा खोलु थियो दुःख पनि पोख्नु थियो कसरी पो पोखूँ व्यथा सिन्दूरले छेक्दै थियो नखोलूँ त मनमा पीडा खोलुजस्तै लाग्दै थियो कतै खुशी कतै पीडा मनभित्र जाग्दै थियो ।
तिमीलाई बसाउन दिलमा शहर छ मेरो मायाको फूल फुल्ने प्रत्येक प्रहर छ मेरो भनिदेऊ एकपल्ट हुन्छ भनेर ए प्रिय तिमीसँगै जीवन बिताउने रहर छ मेरो ।
पोखरेली कलाकार कृष्ण मर्सानी हरेक बिहान एक जना सत्पात्रको मुहारचित्र बनाएर आफ्नो दिनको शुभारम्भ गर्छन्।
पदसँगै प्रतिष्ठा, धान्न जान्नु पर्यो सही कुरा अरूको नि, मान्न जान्नु पर्यो।एकैनास कहाँ हुन्छ , जीवनको यात्रा ? शिखर सधैं मेरो होइन, जान्न जान्नु पर्यो ।
के लानुहुन्छ कोसेली अनि म्याग्दी जिल्लाको चिनो ? सिस्नो, टिम्मुर, धजरा, ग्रुन्द्रक पठाउँछ मेरो म्याग्दी ।
माया गर्छु भनिन्, मुटुमा राख्छु भनिन् म हुरुक्क भएँ । स्वाद लिनसम्म लिइन्, कागती निचोरेर फालेझैँ बनाइदिइन ।
कसैको तारिफको आस नगर्ने केही कुराको घमण्ड नगर्ने चूपचाप आफ्नो काममा अघि बढिरहने, हाम्रो बुवा ! सहनशीलता भनेको के हो, हाम्रो बुवासंग सिक्नू प्रगतिशीलता भनेको के हो, हाम्रो बुवासंग सिक्नू हुन सक्छ आफूले चाहेको जस्तो भएन जीवन , तर, दृढ संकल्प भनेको के हो, हाम्रो बुवासंग सिक्नू ।
म छिट्टै आउँदैछुजव आउँछुस्वतन्त्र आखाले हिमालको उचाई नाप्न सकुँबासुरीबाट शान्तिको धुन निकाल्न सकुँमेरा बाकी सपना फूलाउनमेरै रगत र पसिनालेआफ्नै पखेरु भिजाउनम छिट्टै आउँदैछुतर बिन्ती छ मेरोमैले माटोमा टेके पछिफर्की हेर्न नपरोसअर्को देशको माटो ।
म छिट्टै आउँदैछुजव आउँछुस्वतन्त्र आखाले हिमालको उचाई नाप्न सकुँबासुरीबाट शान्तिको धुन निकाल्न सकुँमेरा बाकी सपना फूलाउनमेरै रगत र पसिनालेआफ्नै पखेरु भिजाउनम छिट्टै आउँदैछुतर बिन्ती छ मेरोमैले माटोमा टेके पछिफर्की हेर्न नपरोसअर्को देशको माटो ।
अहा यो कन्याम चिया बगान ! पुग्नुभएको छैन भने पुग्नुस् । यो छुट्छ । छुट्यो भने जिन्दगीको एउटा सस्तोमा पाइने रमाइलो छुट्छ । मेरा छोरी, ज्वाइँ, सम्धी, सम्धिनी, सविन र सिन्डी (कुकुर) यी सबै रमाएका छन् । उफ्रेका छन् । नाचेका छन् । हाँसेका छन् । फोटो र भिडियोको तालमा सुरम्य आनन्द बटुलेका छन् । सम्धिनीज्यू भन्नु हुन्छः ‘यहाँ त बास बस्दै आउनुपर्ने रहेछ’ ।
घाम सहेर फुल्छ फूलको थुँगा हजार चोट सहेर नै देवता बन्छ ढुंगा चढाएर फूललाई मन्दिरमा बलि माफी माग्छ देवतासित आफ्नैलाई छली विरहमा रोयो साइली विनायो मुर्चुंगा हजार चोट सहेर नै देवता बन्छ ढुंगा ।