कुनै प्रसंगमा होला, इन्द्रबहादुर राईले जीवनबारे भनेको (एम. पथिक, इन्द्रबहादुर राई ‘अन्तरंग सवाल’, २०१७ः१२ तथा कथा उहाँकै कथा ‘खीर’) सम्झन्छु। के के नमिलेको, अडभाङ्गे, भत्कोसहरूले नछोड्ने, केही पनि भनेजस्तो नमिलेको कुराका अड्कलको योगफल मात्रै रहेछ मानव जीवन।
मन केही अतालिएका बेला भविष्य कतै अलमलिएका बेला अरू सबै भागेर टाढा जाँदा पनि तिमी भने नजिकै आएपछि के दिनु शुभकामनाका शब्दहरू तर हरेक बिहानीले भनिरहेछन्
सारा विश्व तनावमा छ अहिले आतप्त छन् रोगमा।वृद्धा वृद्ध समस्त बालक युवा छन भोकमा शोकमा।।
तिम्रो शरीरको प्रत्येक नसामा बगिरहेको रगत जति रंगीन छ–मैले तिमीलाई गरिरहेको यो प्रेम ।।
उनलाई देखेर म झसंगै भएँ किनकि उनको अनुहार ठ्याक्कै निर्मला पन्तसँग मिलेको थियो।
लेखेँ युद्ध अनि युद्धबिरामहरू, एकीकरण र बिखण्डन लेखेँ तर सकिनँ आफ्नो भाग्य लेख्न ।
भेटिनैपर्छ भन्ने छैन सँगै यात्रा गर्न । नभेटेरै किनाराहरू हजारौं माइल यात्रा गर्छन् ।
तगारो नै लगाउन नमिल्ने खुल्ला मैदानमा आफ्नै वश्त्रको विश्वास नहुने गरी यसरी किन फुल्नु ?
-480x320.jpg)
