यस वर्ष मैले मेरो जन्मदिन घरबाट बाहिर ननिस्की मनाएँ । यसपालि हामीले जन्मदिनमा केक काटेनौं । घरमै पकाएका सेलराटी, पुरीजस्ता परिकार बनाएर भीडभाड नगरी मनायौं । यसो गर्नुपर्दा मलाई केही नरमाइलो महसुस भयो तर बाबाअमाले सम्झाएपछि म खुसी भएँ । लकडाउनको कारण कहिल्यै भुल्ने नसकिने यो एउटो अनुभव नै रहयो ।
चित्र बनाइसकेपछि निकै आनन्द आउँदो रहेछ । भन्न नसकेको कति कुराहरूलाई चित्रमार्फत पनि भन्न सकिने रहेछ । कक्षाकोठामा पनि चित्रको माध्यमबाट पढाएको पाठ राम्रोसँग बुझिन्छ ।
हाम्रा प्यारा भाइबैनी ऐले कता गए नि, पींपीं बाजा बजाउँछन् खेल्ने कुरा सजाउँछन् हाम्रा प्यारा बैनीभाइ खुसी भए नाना पाई ककनन पढ्दछन् सानो साइकल चढ्दछन् हटहट घोडा गरेर काँधमाथि चढेर भाइबैनी रमाउँछन् हाम्रो कपाल चलाउँछन् ।
बूढी बाँदरर्नीले सम्झाउन थाली, “हेर नानी बाबुहरू हो ! अब पनि अर्काको भरमा बाँचेर हुन्छ ? अर्काले लगाइदेला र खाउँला भन्ने जमाना गए । अब त जसले आफैँ कर्म गरेर खाँदैन ती जीवजनावरको जीवन अस्तित्वको सङ्कटमा पर्छ, हो कि होइन ?
एउटा बच्चाको जिन्दगीमाथि अरूले खेलवाड गर्दा पनि आफ्नो आडम्बरी इज्जतमा लाञ्छना लाग्छ भन्ने डरले हाम्रा अभिभावक यस्ता जघन्य अपराधलाई लुकाएर प्रश्रय दिइरहेका छन् ।
अहिले कोरोनाको प्रकोप डरलाग्दो छ। यसको संक्रमण भएको शंका भएमा अरूलाई नसरोस् भनेर कम्तीमा १४ दिनसम्म सबैबाट अलग्ग रहेर बस्नुलाई क्वारेन्टिनमा बस्ने भनिन्छ । यदि लापरवाही गरेमा अआफ्ना सम्पर्कमा आउने व्यक्तिलाई पनि खतरा हुन्छ।
पहिलाका राजा पृथ्वीनारायण शाहले नेपालको एकीकरण गरेका थिए । त्यसै गरी भानुभक्तले नेपाली भाषाका माध्यमबाट नेपालीलाई एकीकरण गरेका थिए । उनी नेपाली साहित्यका शुरूका कवि भएकाले आदिकवि भनिएको हो । त्यसैले उनलाई विश्वभरि बसेका नेपालीहरूले आदिकविका रूपमा सम्मान गर्छन् ।
तीनचार छाक पुग्ने सिस्नो भएपछि घर फर्किए । मनिषाले आमासँग भनिन्, ‘नाइँ म खान्नँ । छुँदा त पोल्छ । खायो भने मेरो मुख, घाँटी र पेट सबै पोल्छ ।’
प्रतिभा भनेको बालबालिकामा रहेको आन्तरिक वा जन्मजात खूबी हो । देखेपछि लेखिहाल्न मन लाग्ने र धूलोमा पनि संसार खोज्ने खूबी भनेकै प्रतिभा हो । प्रतिभा हुँदाहुँदै पनि उसले प्रशस्त ज्ञान आर्जन गरेको छैन र उसमा अध्ययनशीलता छैन भने उसले सफल सिर्जना गर्न सक्दैन ।
‘प्रकृतिसँग होडबाजी गर्ने प्रवृत्ति मान्छेले नत्यागे हामी कसैले पनि प्राकृतिक रूपमा राम्रो तरीकाले आफ्ना क्रियाकलाप चलाउन सक्दैनौं । त्यसको प्रभाव यो विश्व र यहाँ बस्ने मान्छेलाई धेरै खतरनाक हुन्छ । यो कुरा मान्छे जातीले जति सक्यो चाँडो बुझ्नुपर्छ’ भन्दै घामले आफूले थाहा पाएको कुरा पानीज्यूलाई भन्यो ।
आनीका गीतहरू र कृतिहरू प्रेरणाको स्रोत हुन् । उहाँको जीवनको उपलब्धि तथा समाजमा गर्नुभएको सामाजिक कार्यहरूबाट हामीले प्रेरणा प्राप्त गरयौं र प्रभावित पनि भएका छौँ । हामी पनि उहाँजस्तै समाजमा सकारात्मक उद्देश्य लिनुपर्छ भन्ने सन्देश यस कक्षाबाट सिक्यौँ ।
वैज्ञानिक अनुसन्धानबाट थाहा भएअनुसार हामीले प्रयोग गर्ने मोबाइल फोनबाट मानिसको मस्तिष्कलाई असर पार्ने एक किसिमको विकिरण पैदा हुन्छ । यसको असर ठूलो मानिसमा भन्दा बालबालिकामा दुईदेखि पाँच गुना बढी हुने कुरा वैज्ञानिकले अनुसन्धान गरेका छ्न् ।
सुपा देउराली मन्दिर पछाडिका झरनामा क्यानोनिङ, शीत खोलामा बञ्जीजम्प र मन्दिरभन्दा माथि डाँडामा प्याराग्लाइडिङको सम्भावना देखिन्छ।
हामीले जीवनलाई पनि फूलका रंगजस्तै सुन्दर बनाउनुपर्छ । जीवन सुन्दर बनाउन हामीले कडा मेहनत गर्नुपर्छ । यसरी मेहनत गर्दा कहिलेकाहीँ असफल पनि हुन्छौ तर निराश हुनु हुँदैन । हामीले धैर्य गर्दै पुनः प्रयास गर्नुपर्छ ।
फूलैफूल कविता सङग्रहमा जम्मा सोह्रओटा बालकविताहरू रहेका छन । प्रत्येक कवितासँगै कविताका भाव र मर्मअनुसारका सुन्दर चित्र पनि राखिएका छन । कविता सङ्ग्रहमा शब्द र चित्रको सुन्दर संयोजन छ । कविले बालबालिकाहरू भनेका फूल हुन र तिनीहरूलाई राम्रोसँग फुल्ने र फक्रने अवसर दिनुपर्ने विचार कवितामा पोखेका छन् ।
लकडाउन खुकुलो भयो भनेर बिस्तारै अफिस पनि लाग्न थाल्यो तर स्कुल लाग्ने छाँट पनि थिएन। अभिभावकहरू आफ्नो छोराछोरीलाई यो स्थितिमा पठाउने पक्षमा पनि भएनन्। यही कारण रमा अफिस जान सकिनन्। प्राइभेट अफिस भएकोले उनले अफिस छाडेर छोरीलाई स्याहार्न घर नै बस्न थालिन्।
‘कसैको चोरया छैन बुझ्नुभो । यो मोवाइलकै कमाल हो । तपाईले घरमा छुन नदिएपछि म साथीको घरमा गएर मोवाइल चलाउन र गेम खेल्न सिकें अनि एकदिन एउटा विदेशी कम्पनीले गेमको प्रतियोगिता गरायो । साथी र म भएर भाग लियौ र जित्यौं पनि । त्यही पैसाले मलाई र बहिनीलाई एकुन्टा किनेको हो ।’ छोराको जवाफ सुनेपछि विनोद र पार्वती हेराहेर गरे ।
रेडियो नेपालबाट प्रसारित बाल कार्यक्रम, मानवअधिकार शिक्षा रेडियो कार्यक्रम, शनिबारको रेडियो नाटक आदि कार्यक्रम नबिराई सुन्ने चलन थियो। अलि हुर्किएपछि ९ – १० कक्षा पुगेपछि साइनो कार्यक्रम फेमस थियो । रेडियो नेपालको यस्तैयस्तै रमाइलो हाम्रो बाल्यकाल फेरि फर्किएर आउँदैन । कहिलेकाहीँ त यस्तो लाग्छ फेरि त्यो दिन फर्किदिए पनि कति राम्रो हुन्थ्यो होला।
अब त कुरा बुझ्यौ होला नि । कसैसँग नडराउनु है । राम्रो काम गर्नु है । आफैं राम्रोसँग पढ्नु नि फेरि । नपढी ठूलो मान्छे हुन पाइँदैन नि । ल है त राम्रोसँग ‘क’ ‘ख’ ‘ग’ ‘घ’ लेख्नु । ‘ए’ ‘बी’ ‘सी’ ‘डी’ लेख्नु । पढ्नु नि तर मैले जस्तो नमिलेको ‘घ’ लेखेर अब अरू साना नानीबाबुहरूले कुटाइ खान हुँदैन नि !
‘मलाई पंगु पार्ने ? ल मैले पनि पारिदिन्छु पंगु । लु अब फोन आउने भयो हाम्रा बूढालाई अब ।’ मनमा यस्तै सोच्दै घर पुगें । ढोकाभित्र पस्दै गर्दा कम्प्युटर सेन्टरबाट फोन आएको कुरा श्रीमान्लाई सुनाएँ र तपाईँको फोन आउन सक्छ । मैले फोन नं. दिएको छु भनेर जानकारी गराएँ । नभन्दै १५ मिनेटपछि उही लेन्डलाइनबाट फोन आयो ।
-600x400.jpg)
-480x320.jpg)
-480x320.jpg)
-480x320.jpg)
