तमसुक, फालिएको कन्डम र आत्मसम्मान
‘मैले ग’को वर्ष श्रीपञ्चईंको दिन दे’को हुम् त मालिक !’ धैरेनीका खत्री बाले हारेको स्वरमा भने। ‘कहाँ दिस् ? तैँले पैसो दे’को भन्ने कहाँ लेख्या छ ?’ पण्डित बा कड्किए र खोले तमसुकको पोको। सिरकको खोलले बेरेको पोकोभित्र एक खात नेपाली कागजमा कालो मसीले लेखिएका तमसुक थिए। तावाको धैँसो तेलमा मोलेर बनाइएको बुढीऔँलाको ल्याप्चे तमसुकको दायाँ–बाँया लहरै देखिन्थे।
