चिर्कटोको ठेगानाकाे भरमा पहिलो भारत यात्रा
माईधार गंगा नदीमा शिर निहुराएँ। पानी अर्चिंदै कुलदेवता र पितृ देवतासँग आशीर्वाद मागें।
१२ पुस २०८२ शनिबार
- अहिले चर्चामा
- #निर्वाचन
- #चुनावी चर्चा
- #NPL-2
- #सुसमाचार
शिवहरि ज्ञवालीका लेखहरु :
सम्झनामा दोर्पाको दसैं र बालापनको आनन्दपन
माझकिरातमा उँभौली-उँधौलीलाई साझा पर्वको रूपमा मनाउँछौ हामी। लाखे, साकेला, सँगिनी र ल्होसारले सांस्कृतिक एकता र सहिष्णुता दिएको हुन्छ समाजलाई।
दिक्तेल फर्कंदा कलाघरको यात्रा
खुर्कोटबाट सिन्धुलीगढीतर्फ मोडिएपछि करिव १ घण्टाको गाडीको यात्रा तय गरेपछि ७.१० मा पुग्यौं कलाघर।
खोटाङ दिक्तेल छ ठाउँ सुन्दर!
खोटा दिक्तेल छ ठाउॅ सुन्दर,कला र साहित्य,संगितको भण्डार। भुलभुले साप्सु रूपाकोट राम्रो,मझुवाकी काली र मुन्दुम हाम्रो
मन जाँच्ने बैगुनीको डाक्टर भइदिए!
मन जाँच्ने बैगुनीको डाक्टर भइदिए,दोषी चस्मा छैनन् आँखा डाक्टर भइदिए। विगत बिर्सी वर्तमानमा कोकोहोलो साथी, आफ्नो गल्ती जाँचिदिने डाक्टर भइदिए।
गाउँकाे महिमा मेराे दाेर्पा
कति मिलेको छ ठाउॅ छिताताल, शिक्षा विकासमा पैसा हालाहाल, ज्ञान र मानमा सबैमा फालाफाल,पढे र पढाए भइने मालामाल।
भरिएको जवानीले मक्ख बनाइदिन्छिन्!
मुस्कुराई आँखा मार्दै मक्ख बनाइदिन्छिन्, भरिएको जवानीले मक्ख बनाइदिन्छिन्। घरकी प्यारी लुटुपुटु बन्धन टुट्ने होइन, अॅगालोमा बॅाधिएर मक्ख बनाइदिन्छिन्।
तमसुक, फालिएको कन्डम र आत्मसम्मान
‘मैले ग’को वर्ष श्रीपञ्चईंको दिन दे’को हुम् त मालिक !’ धैरेनीका खत्री बाले हारेको स्वरमा भने। ‘कहाँ दिस् ? तैँले पैसो दे’को भन्ने कहाँ लेख्या छ ?’ पण्डित बा कड्किए र खोले तमसुकको पोको। सिरकको खोलले बेरेको पोकोभित्र एक खात नेपाली कागजमा कालो मसीले लेखिएका तमसुक थिए। तावाको धैँसो तेलमा मोलेर बनाइएको बुढीऔँलाको ल्याप्चे तमसुकको दायाँ–बाँया लहरै देखिन्थे।
दलितको अपराधीकरण
‘यहाँ धेरैबेर नबस्नुस्, के हुन्छ थाहा छैन । सत्तुर वरिपरि छन् । पुलिसमा उनीहरूको मात्तै मान्छे छन् । तपाईंलाई केही गरे भने ?’‘केही हुँदैन । तपाईंले चिन्ता नलिनुस्,’ मैले भनेँ ।‘तल्लो भेगमा हाम्रा जातका घर छैनन् । सबै धनीमानी र उनीहरूकै रजाइँ छ । कोही नयाँ मान्छे आयो भने कहाँ जान्छ, के गर्छ भनेर सुराकी गर्छन् । सालघारी नकट्दासम्म डर हुन्छ । तपाईं आएको कुरा गाउँभरि हल्ला भइसक्यो होला । रात पर्न पनि थाल्यो।’