जीवनमाथि यी दुई ध्रुवको पिङ नमच्चिने भए किन जन्मन्थ्यो होला ज्ञान ? किन रचिन्थ्यो होला इतिहास ? साँच्चै– साँच्चै बिहानीले सिकाएको कुरा नसुनिने भए किन झथ्र्यो होला रात र ओरालिँदै निदहरूको सपनाले किन गाउँथ्यो होला सम्भावनाहरूको गीत र अबेर किन नहोस् सम्पन्नता किन नहोस् समयको भ्रुणमा उभिएर चेतनाको निखारता संलिएर स्थुल र सूक्ष्म जगतको किन अगुवाइ बन्थ्यो होला ?
कमिलाझैं मेहनती हामी पनि बनौंला , आफू हिँड्ने आफ्नो बाटो आफैं खनौँला। सिर्जनाको बीउ छरे उम्रिने छ माटामा, पुग्न सफल हुनेछौं उन्नतिको बाटामा। लक्ष्य एउटा लिएर हिँड्यौं भने पथमा, भेटिने छ गन्तव्य डुब्ने छैनौं दुःखमा।
उधार्छ आँखा हिमचुली वदन सर्वागं तिम्रो । हेर भागेर परेली नै जोडेर थुन्या छु प्रिय। अमूल्य रस दुई थोपा खसेर माया निख्रिन्न । कत्रो हतार फूल चुँडेर भाग्छन् हुरी बतास।
केही टुक्राटाक्री सपनाका खोजीमा परदेश लम्किएको म सपनाका सिला खोजेर आफ्नो जीवन त्यो अग्लो पहाडको सिलाजितझैं मजबुत बनाउन खोज्दै गर्दा अचानक आज चीर सपनामा स्वदेश फर्कंदैछ मेरो शरीर काठको बाकसमा !
मैले दाइले लेखेका केही स्कृप्टहरू देखाइदिएँ, उनीहरूले सर्सर्ती हेरे र गोपी आएपछि बुटवल भेट्न पठाइदिनु भन्दै गए। जाने बेलामा उनीहरूले आफ्नो परिचय पनि दिए। तीमध्ये एकजना बुटवल चलचित्र हलका मालिक र “चेलीबेटी” चलचित्रका निर्माता प्रदिप उदय रहेछ् । पछि दाइ मामाघरबाट आएपछि बुटवल गएर उनीहरूलाई भेट्यो पनि। चलचित्र “चेलिबेटी”मा अभिनय गरेका कलाकारप्िरतको राजनैतिक पूर्वाग्रहका कारण चलचित्रले राम्रो व्यापार गर्न सकेन, र पछि उनीहरूले अर्को चलचित्र बनाएनन्।
मेरा अङ्गदान स्वेच्छाले भएको हो । पछुतो छैन अपांग भएकीमा । यतिबेला मेरा भाइ कानुन पढ्दैछ, न्यायको वकालत गर्न । कन्दमुलले छाक टार्ने मेरा बाउआमा योबेला बासमती चामलको सुगन्धमा रमेका छन् । म मरेर मेरो अन्त हुँदैन, थुप्रै परिवारमा मेरा कोशिकाहरू सञ्चालित रहने छन् । आमा बन्ने जन्मसिद्ध अधिकार सुरक्षित छ । निःशुल्क वीर्यदान गर्न तयार छन् महापुरुषहरू । यदि कानुनन् अड्चनहरू आएन भने अर्को वर्ष मेरो क्लोनलाई यहीँ ल्याएर देखाउने छु । तर, यसो भन्दा तपाईँहरू मञ्चन नबन्नोस् । पूर्ण जीवनको स्वाद अधूरोमा पाइँदैन । इन्स्पेक्टर सर ! धन्यवाद तपाईँलाई । आवश्यक परयो भने आउने छु, कानुनको परिसरभित्र । अन्तमा यहाँहरू सबैलाई सकजअ !
ऊ खसीको मासु किन्न पसल गयो । घर नजिकै मासुको नयाँ पसल खुलेको थियो । अलि परको पुरानो पसल छोडेर उसले त्यही पसलबाट मासु किन्यो । त्यो पसलमा बाहुनले नै बगरेको काम गरेको थियो । बगरेले चलनचल्तीभन्दा एकसय रुपियाँ सस्तोमा मासु दियो । उसले खुसी भएर किन्यो । तर घरतर्फ फर्कदा मनमा कुरा खेलायो —यसले यस्तो सस्तोमा दियो । कहीँ बाख्रीको मासु त दिएन ?
जिन्दगी छोटो छ थाहा छ। छोटो जिन्दगीले लामो यात्रा रोज्न खोज्छ। नयाँनयाँ ठाउँमा पुग्न खोज्छ। प्रायःलाई नयाँ र नौलो अनुभव र अनुभूति बटुल्ने भोक जगाउँछ। सोहीमध्येको एउटा यायावर मनका इच्छाको भोक लागिरहनेमध्ये आफूलाई पनि एकमा गणना गर्ने गरिएको छ।
बाँचे भने फर्की आउँछु दुखसुख झेल प्यारी, के गर्छौ त यस्तै रै छ नियतिको खेल प्यारी। परदेशीले माया मार्यो भन्दै होलान् बाबाआमा, खान–लाउन पुर्याए है दुई दिन बाँचुञ्जेल प्यारी। बुढा भाका बाआमालाई भिरपाखामा नपठाउनू , बर्खा लाग्यो बढे होलान् खोलानाला भेल प्यारी।
विश्वभरि जताततै कोरोनाको कहर छ,मर्न होइन हजुर मलाई बाँच्न रहर छ। उकुसमुकुस हुन्छ स्वास निसासिन्छ,जता हेर्यो उतैतिर कोरोनाको लहर छ ।
 Sonam Sajjan ZKirati oooooo-480x320.jpg)
 bidur chalise ooo-480x320.jpg)
 Sarsawati Shrestha Saru ooooooooooooooo-480x320.jpg)
