हाम्रो नेपालमा मात्र नभएर दक्षिण एसियामा नै पुराना कुरा भत्काएर नयाँ बनाउने लहड नै चलेको हुन्छ । हाम्रो धरहरा जतिपल्ट भत्क्यो, त्यतिपल्ट नयाँ बन्यो । पुरानो इतिहास मारियो । यहाँ एकछिन उभिएर कल्पिएँ, इतिहास जोगाउन खप्पीस छन् पश्चिमा । इतिहास मार्न खप्पीस छन् नेपाली । पुराना सालिक भत्काउँदै नयाँ मान्छेका सालिक बनाएर क्रान्तिकारी हुने देशमा म के भनूँ ?
यसपछि एकजना त्यही समूहबाट बोल्यो, ‘जताततै लेखकहरूले अरूको बेइज्जतै मात्रै गर्छन् भन्ने असन्तुष्टि त भइहाल्छ नि । तर बुझ्नुभो लेखकले कहिल्यै लेख्न छोड्नु हुँदैन। नत्र त संसारमा नै अन्यायको राज हुन्छ ।’
नगरपालिकाका प्रहरीहरूले फुटपाथमा बसेका व्यापारी र व्यवसायीहरूलाई उनीहरूको सामान खोस्दै समात्दै थिए। ज्योतिष ज्ञानबहारले दिएको पैसा खल्तीमा राख्न पनि नभ्याई ज्ञानबहादुरको हातमा खसाएर विपरीत दिशा भागेको थियो।
साथी ओमबहादुर गुरुङ र म हाम्रो धनसारमा गृहकार्य गरेर अबेरसम्म बस्यौं। रातको एक बजेतिर मट्टितेलको पानस लडेछ। मेरो ढाडमा आगोले पोलेकोे खत अझै छ। धन्न ओमबहादुर बेलैमा बिउँझिएकाले घरमा आगलागी हुन पाएन।
एक्कासि शीर उज्यालो बनाउँदै अभिषेकले भन्यो, ‘फरक यत्ति छ कि पहिले कडा देसान मेरो जीवनमा आयो । तर, अहिले विश्वका धेरै ठाउँमा कोरोना आएको छ । यो विश्वका मान्छेले थाहा पाएको नयाँ देसान हो ।’
‘अहिले नधोए बाबूको लुगा सुक्दैन । लुगा नसुके भोलि के लाएर जान्छ स्कुल ? अफिसबाट फर्किँदा ड्राइफर ल्याउनुस् न भन्छु । तर, तपाईं जहिल्यै बिर्से मात्रै भन्नुहुन्छ । एकछिनएकछिनमा सु गरेर एकैछिनमा उरुङ थुप्रिन्छ लुगा । यत्ति धोएर खान पकाइहाल्छु ।’ नित्याले बाध्यता बोलिन् । त्यसपछि कठ्याङ्ग्रिदो माघे ठिहीमा लुगा धुन थालिन् ।
सिंहले साँढेलाई ढाडस दिदैं भन्यो, ‘पीर नगर साँढे ! तेरो पशुपति मन्दिर छिमेकी जंगलका राजाले बनाइदिने भनेका छन् । आफ्नो थैलीको पैसा किन खर्च गर्नु, अरूले हालिदिने भनेपछि ।’
सिर्जनाका पुजारीहरूले श्रमको पूजा नगरेपछि कर्मको गीत नगाएपछि रोपाई हुँदैन । असार आउँदैन । असार नआएपछि भकारी भरिँदैन । रित्तो भकारीले वर्ष दिनसम्म खाना खुवाउन सक्दैन । अन्ततः रोपाईको न मैजारो नै हुन्छ न मंसिर भित्र्याउने मीठो सपना नै देख्न सकिन्छ ।
-480x320.jpg)
-480x320.jpg)
