हामी सँगै नभएर पनि खुसी छौं
संसारमा कुनै पनि चीज खराब हुन्न । खराब त मानिसले आफूले गर्ने कार्य र व्यवहारले जन्माउने हो । कुनै पनि वस्तुको सदुपयोग मात्र गर्ने हो भने केही पनि कुरा खराब हुन्न ।
संसारमा कुनै पनि चीज खराब हुन्न । खराब त मानिसले आफूले गर्ने कार्य र व्यवहारले जन्माउने हो । कुनै पनि वस्तुको सदुपयोग मात्र गर्ने हो भने केही पनि कुरा खराब हुन्न ।
कतिपय गाउँ गएका साथी चाहिँ अनलाइन कक्षा लिनबाट इन्टरनेट नचलेकै कारण बन्चित भएका छन् । कति दुःख लाग्दो कुरो ! अब उनीहरूको पढाई के होला ? मैले उनीहरूलाई कसरी सहयोग गर्न सक्छु होला भनेर बेलाबेलामा सोच्ने पनि गर्छु ।
यस्तो बेला पहिले जस्तो सवारी साधन नचल्दा धुवाँधुलो उड्दैन र प्रकृति झन्झन् सुन्दर देखिँदै छ । सफा भयो भने हाम्रो देश विदेशभन्दा कुनै कमी देखिँदैन । कहिलेकाहीँ लाग्छ, प्रकृतिले नै हामीलाई हाम्रो पापको सजाय दिँदै छ ।
खेतीमा सही तरिकाले पानी हाल्नुपर्छ । मैले ड्रागन फ्रुटको बोटमा धेरै पानी राखेकाले त्यसको जरा कुहियो ।
साँझको समय । चिल्लो कालोपत्रे सडक । जेठको महिना । ३ वर्षको साना बच्चा देखि तन्नेरीहरूको एक झुण्ड मुखमा मुखौटो लगाएर सडकमा निस्कन्छन्। यस बेलासम्म वातावरणमा सितलता आईसकेको हुन्छ । सामाजिक दुरीलाई पनि परिपालना गर्दै १० बर्षे एरियाना ढुङ्गेल इनलाइन स्केट र हेलमेटमा विस्तारै सडकमा गुड्न थालिन ।
साउनको महिना थियो । चारपाँच दिनदेखि झमझम पानी परिरहेको थियो । आँगन, खेत, बारी, बाटो जताततै पानीपानी देखिन्थ्यो । मलाई पानी परेको हेर्न र त्यसको आवाज सुन्न खूृब मन पथ्र्यो । सुरुसुरुमा त म खूब रमाएँ ।
पत्रु खाना नखाएर, ताजा स्वस्थ खान सिकौं, कोरोनालाई हराउन, कोरोनासँगै बाँच्न सिकौं केही हिडौं, अल्लि उफ्रौं, कसरतको रोपौं बीउ,प्राणायामलाई जीवनमा, हामी थोरै समय दिऊँ ।
हामीले बजारका सागसब्जी किनेर खाने गरेका छौं । तीनमा विषादी राखेर टलक्क टल्काइएको हुन्छ । त्यस्तो खाद्यान्न स्वास्थ्यका लागि हानीकारक हुन्छ ।
छोरी असार एक गतेदेखि स्कुल लाग्छ भन्नुको अर्थ सधैंझैं किताबकापी बोकेर ड्रेस लगाएर स्कुल जान पाइने भनेको हैन । घरमै बसीबसी अनलाइन कक्षा सञ्चालन गर्ने मात्र भनेको हो क्या । यस्तो महामारीमा कसले पठाउँछ र आफ्ना छोराछोरीलाई स्कुल ।
प्रविधिले आधुनिक बनाउँदैन , ज्ञान् र चेतनाले आधुनिक र सभ्य मानव बनाउँछ । ब्रह्माण्डका प्रत्येक रहस्यको गहिराइमा पुगेर चिन्तन गर्न सक्ने हेक्का हरेक बालबालिकाले राख्नुपर्छ ।
पृथ्वी आज म तिमीलाई वाचा गर्छु कि तिमीलाई सधैं सफा बनाउँछु । हरियाली बनाउनी बाचा गर्छु । प्लान्ट रोप्नी बाचा गर्छु । प्लान्ट रोप्यो भने हामीले अक्सिजन पाउँछौं ।
कौसीमा फलेका तरकारी र फलफूल हेर्दा आँखा रमाउँछन् । खाँदा स्वादिलो हुन्छ । स्वास्थ्य राम्रो बन्छ । र पैसा पनि बचत हुन्छ ।
स्वतन्त्र भई आकाशमा उड्ने पक्षीलाई पिँजडाको साँघुरो घेरामा बस्न कति कठिन हुँदो रहेछ भन्ने मानिसले राम्रोसँग बुझेको छ यतिबेला । कोभिड– १९ भाइरसबाट सुरक्षित रहन लकडाउन स्वीकार्नुबाहेक अन्य विकल्प पनि त छैन ।
कोरोना महामारीले जीवनको हरेक पक्षलाई बाधा पुरयाउन हिचकिचाएको छैन । घातक कोरोना भाइरसले देशव्यापी रूपमा बन्दाबन्दी, उडानहरू बन्द, शैक्षिक संस्थाहररू बन्द गर्ने र सार्वजनिक जमघटमा प्रतिबन्ध लगाएको अवस्था छ।
शरीरको रोग प्रतिरोधी क्षमता बढाउन सागसब्जीले मद्दत गर्छ। साथै यसले पाचन प्रणालीलाई समेत सहयोग पु-याउँछ।
सरकारले बोल्नचाहिँ धेरै बोलेका हुन्छन् । कहिले रेल ल्याइदिन्छु भन्छन् । कहिले भान्सासम्मै ग्याँस ल्याइदिन्छु भन्छन् । कहिले पाइपबाटै तेल ल्याइदिन्छु भन्छन् । हैन ल्याउनेचाहिँ कहिले होला ?
मलाई लकडाउनमा फसेका मानिसहरूको समाचार सुन्दा नराम्रो लागेको छ । कोरोना भाइरसले गर्दा सबै कलकारखाना, उद्योग, विद्यालय, कार्यालय बन्द छन् जसको कारणले सबैलाई असर परेको छ ।
यो भाइरस एक फ्लु भाइरसजस्तै हो जुन शरीरमा पसेर संख्या बढ्दै गएपछि ज्वरो र रुघाखोकी आई अवस्था बिग्रिएर सास फेर्न समस्या पर्ने गरेको पाइन्छ । यस भाइरसको मुख्य अवधि १४ दिन बुझिएको छ ।
शुरूमा लकडाउन सबैलाई अनौठो लागेको थियो । योभन्दा अघि अभिभावकहरूलाई पनि यसबारे थाहा थिएन । अभिभावकसँग घर बस्न पाउँदा प्रायः छोराछोरीलाई त रमाइलो लागिहाल्छ तर काम बन्द भएर घरमा त्यत्तिकै बस्नुपर्दा अभिभावकलाई चिन्ताले खूबै सताएको छ ।
उत्पादन बढाउन कृषिमा आधुनिकिकरण गरिनुपर्छ। कोरोनाको त्रासका कारण गाउँ फर्केका युवाले बाँझा जमिन खनजोत गर्न थालेपछि आशा पलाएको छ।
नाच्नमा रुचि हुनेले नाच्ने, गाउनमा रुचि हुनेले गाउने, वाद्यवादनमा रुचि हुनेले बजाउने, लेख्नमा रुचि हुनेले लेख्ने, पढ्नमा रुचि हुनेले पढ्ने आदि कामहरू धेरै छन् । तर, हामी काम नै नभएजस्तो दिक्क मानेर बसिरहेका हुन्छौं ।
आँसुले भिजेको मनको धागोहरू जोडेर बुनिरहे मेरो सम्झनाको तान भत्किन्छ यहाँ गीत नगाउ सूर्यास्तछेउ आकाशगंगाभरि टाँगिने बादलको नौरंगी चित्रजसको विसन्चो छाँया तैरिएको छ हृदयको समुन्द्रम यतिखेर त्यै चित्रकारलाई सम्झिर
लकडाउन अन्त्य भए पनि कोरोना भाइरसको अन्त्य भैहाल्दैन। त्यसैले हामी एकदमै सजग भएर दैनिक कामकाज गर्नुपर्छ।