मेरो एउटै इच्छाचाहिँ पूरा हुन सकिरहेको थिएन–मेरा श्रीमान् अर्थात् जीवनसाथीले मेरो लेख पढेर मलाई नै सुनाउने। यो मात्रै एउटा यस्तो इच्छा थियो, जसले पूरा भएका थुप्रै इच्छालाई पनि ओझेलमा पार्थ्याे । अर्थात्, पूरा हुन बाँकी यो इच्छाले मनलाई दुःखी बनाइरहेको थियो।
‘विवाह भनेको दुई परिवारको मिलन हो। दुई रीतिरिवाजको संयोजन हो। विवाहपछि बिहानै उठेदेखि नसुतेसम्म धेरै कुरा व्यवस्थापन गर्नुपर्ने हुन्छ।
म पुगेपछि प्रायः खुसीको हल्ला चल्थ्यो-‘ऊ मैयाँ आई। घरको आँगन मात्र होइन, बोटबिरुवा पनि हाँस्छन् अब।’
मलाई वर्षा एकदमै मन पर्थी। ऊ खुसी हुँदा म जति खुसी हुन्थें, म खुसी हुँदा ऊ अझै बढी खुसी हुन्थी। त्यसैले त भित्री मनबाटै सधैं उसको प्रगतिको कामना गरिरहन्थें। उसको उन्नति आफ्नैजस्तो लाग्थ्यो।
अब त ममाथि छोरीको लालनपालनको जिम्मेवारी पनि थपिएको थियो। त्यसैले अन्यथा सोच्न सक्ने कुरै भएन। प्रयास पनि बिस्तारै आफ्नो जिम्मेवारीबाट पछि हट्न थाल्यो। आफ्ना आमाबाको प्यारो छोरा प्रयासले आफू बाउ भएको पनि बिर्सियो।
उक्त क्षेत्रको चिया बगानको बखान निकै पहिलेदेखि नै सुन्दै आएकी थिएँ। अर्थाेडक्स र सिटिसी मिलाएको दुध चिया अनि दुधमा चिनी र अदुवा राखेर आगोको तापक्रम मिलाएर बनाइएको चिया।
यो समाजमा आर्थिक रूपले सम्पन्न भएर पनि मानिस किन खुसी हुन सक्दैन र विकृतिको चाङमा हाम फाल्न तयार हुन्छ? किन जीवनभर सँगै बाँच्ने र मर्दा पनि सँगै मर्ने कसम खाएकामध्ये कोही दुलहाबाट र कोही दुलहीबाट पीडित हुन्छन्?
हेर अनुराग, तिमी र म बेस्ट फ्रेन्ड हौं। यसलाई विवाहमै परिणत गर्नुपर्छ भन्ने छैन। मेरा जिम्मेवारी धेरै छन्। मैले धेरै बच्चा सम्हाल्नु छ। मैले मेरा बारेमा मात्रै सोचेर हुँदैन अब। अनुराग! हामी एक अर्कालाई पर्दा ज्यान दिन सक्छौं। त्यसैले आआफ्नो जिम्मेवारीका लागि एउटा नयाँ अटुट सम्बन्ध बाँधौं, कसो?
म स्कुलमा कृतिकाको कक्षा शिक्षक। त्यति जेहनदार विद्यार्थी तर हेर्दाहेर्दै सबै विषयमा अनुत्तीर्ण। मलाई अचम्म लाग्यो। अनि कृतिकाको अभिभावकसँग भेटेर उसको खस्केको पढाइबारे कुरा गर्नुपर्छ जस्तो लाग्यो।
म चुनाव जितेपछि यति पैसा बाँड्छु, यतिलाई रोजगारी दिलाउँछु भनेर खोक्नेहरू पनि देखिए। तिनै मतदाताले तिरेका करबाट पालिकालाई प्राप्त हुने रकम बाँड्नु कुन ठूलो कुरा भयो र ? बरु पालिकाको स्रोत बढाउन म यसो गर्छु भन्ने आँट किन कोहीसँग छैन ? रोजगारी त दिने तर कहाँ ? उद्यमको कुरा किन गर्दैनन् उनीहरू ?
उसै त आर्थिकरूपमा सन्तोषप्रद् नभएको यो क्षेत्र भूकम्प र कोभिड महामारीपछि निकै दयनीय बन्न पुगेकामा दुई मत छैन। त्यसपछि कतिपय सञ्चारगृहलाई दैनिक प्रशासनिक खर्च धान्नसमेत धौ धौ पर्यो।
नयाँ वर्ष तिमीलाई धेरै आशासहित स्वागत छ धेरै कार्य शुभ होस् भनी तिमीलाई स्वागत छ।
