समाजका कुरूपतामाथिको घोत्लाइँ : अनुभूतिको अवतरण
निबन्धमा निजात्मकता, भावात्मकता, अनुभूतिको प्रकटीकरण र वैयक्तिकता हुन्छ त्यस्तो निबन्ध साँच्चै राम्रो आत्मपरक निबन्ध बन्छ। यस्तै छन् रञ्जनाका निबन्धहरू।
८ वैशाख २०८१ शनिबार
प्रदीप सापकोटा
प्रदीप सापकोटाका लेखहरु :
द्वन्द्व सम्झाउने त्रासद कथा
कथाले युद्धको परिवेश, त्यसले पारेको क्षतविक्षत समाजको यथार्थलाई देखाएका छन्। तराई–मधेसका निम्न वर्गका जनतामा विकृत प्रथाजन्य कुराहरूले निम्त्याएका दुर्दशा साथै तिनका जिन्दगीमा निम्तिएका दुःखान्तक परिस्थितिहरू कथामा आएका छन्।
काठमाडौं वरपरका कथा
लेखकले आफ्ना पाठकको ध्यान सिर्जनातर्फ खिच्न सामथ्र्य राख्नुपर्छ। आफ्ना वरिपरिका यात्रा, देखाइ, भोगाइलाई अक्षरमा अनुवाद गर्ने कुरा कम्ती गाह्रो छैन ।
‘उमिहोतारु’मा यायावरीय अनुभूति
कुकुरको पनि चिहान हुन्छ भन्ने कुरालाई बडो भावुक ढंगले नियात्राकारले ‘कुकुरको चिहानमा चार थोपा आँसु’ नियात्रामार्फत बताएका छन्। उनी लेख्छन्, ‘कुकुरको चिहानलाई एक चक्कर लगाएर आँखाभरि चिहानको तस्बिर टाँसेर बाहिरिएँ।’