योद्घा
ओहो परिवर्तन त भएछ । दोग्ला जङ्गला कार चढ्ने भएछ । दोमुहल्ला किनेछ । चतुरानन्दका खलकै शहर पसेछन् । चतुरानन्दका खलकहरू अब्बल गणतन्त्रवादी भएछन् । गणतन्त्रको डाडूपुन्यू आफ्ना हातमा पारेछन् । पारिबाट आएकाहरू अब्बल नेपाली भएछन् । अनि खाँटी नेपाली रबिया, सोमिया, मङ्गला, बुधनाको अवस्था झन् बदर भएछ । नेपाली हसिनाले हाँस्न पाएकी छैन । बुधनी भोकै छ । रमवतीया चिथ्रा लाउन बाध्य छे । रतुवावाली स्कुलसँग जोडिएको घरमा बसेर पनि निरक्षर छे । ऊ एकाएक चिच्यायो– ‘कहाँ छे हमर गनतन्तर ? कहाँ छे हमर अधिकार ?, कहाँ छे हमर पहिचान ?’ (खोई मेरो गणतन्त्र ?, खोई मेरो अधिकार ? खोई मेरो पहिचान ?) ।