मन्डे साइक्लिङ ग्रुप
‘मन्डे साइक्लिङ ग्रुप’ लकडाउनमा जन्मेको हो। संयोजक घलेका अनुसार उनीहरूको ‘मन्डे फुटसल ग्रुप’ पनि छ। जब लकडाउन भयो तब फुटसल खेल्ने वातावरण बनेन्। त्यसैले शारीरिक तन्दुरुस्तीका लागि उनीहरूले साइक्लिङ सुरु गरे।
१ वैशाख २०७८ बुधबार
बकिंघम दरबार अगाडि उभिएर...
बकिंघम दरबारमा बेलायतकी महारानी भित्र भए वा नभएको झण्डातोलनको प्रकारले थाहा हुँदो रहेछ। यदि महारानी भित्र भए रोयल स्टान्डर्ड झण्डोतोलन गरिँदो रहेछ भने बाहिर भएमा संयुक्त अधिराज्यको युनियन झण्डातोलन गरिँदो रहेछ।
भेडेटारमा देशै रमाइलो
तराईको उष्णमा बस्ने बानी परेकाले होला, भेडेटारको प्राकृतिक वातनुकूलनले चिस्याइसकेको थियो हामीलाई। कहाँको समुद्री सतह बराबरको झापा, कहाँको १,४२० मिटर उचाइको भेडेटार! मान्छेको शरीर न हो चिसोले आच्छु–आच्छु पारिहाल्यो।
चेपाङ बस्तीमा आगो, हत्यारालाई फूलमाला !
महान काम गरेजस्तो हत्याराको शान हेर, बधशालाको मालिकजस्तो न्यायधिशको इमान हेर।
जुन घरमा आमाको सम्मान हुन्छ त्यो घर मन्दिर बन्छ
जिउन जानिएन भने दुःखको मरुभूमि हो जीवन, जिउन जानियो भने खुशीको सागर हो जीवन। त्यसैले क्षणिक समस्या आउँदैमा रंगीन जीवनलाई रङ्गहीन बन्न दिनुहुन्न भन्ने कुरा मैले आमासँग हुर्किंदै गर्दा जानें।
रातो जुत्ता
मोतिलालले वीरगञ्जको फुटपाथमा कयौको फाटेका जुत्ता सिलायो। पालिस दलेर जुत्ता चम्कायो। विडम्बना! गरीबीले फाटेको आफ्नो जीवन कहिल्यै सिउन सकेन। जुत्ता चम्काएभै भाग्य कहिल्यै चम्काउन सकेन।
कागती स्तम्भ तस्बिर प्रतियोगितामा सजिना विजयी
धनकुटाको कागते क्षेत्रको प्रचारप्रचार गर्नको लागि सञ्चालन गरिएको ‘कागती स्तम्भ तस्बिर प्रतियोगिता २०७७’ मा धनकुटा नगरपालिका वडा नंं ७ सितलपाटीकी सजिना बस्नेत प्रथम भएकी छिन् ।
-480x320.jpg)
बुद्धिमान बहादुर
बहादुर चङ्खवीरलाई कसरी बुद्धिले पछार्ने भन्ने सोच्न थाल्यो। बाँदरले मकै लिएर भाग्ने भीरमा हेर्यो। डीलमा उभिएर जताततै गौरसँग हेर्यो। बहादुरले भीरमा अरिङ्गालको ठूलो गोलो देख्यो। उसको मनमा एउटा अक्कल सुझ्यो।
स्कूल जाने बेलामा ।
किताबकापी कलम । गर नानी जतन ।जान्नैपर्ने बेला यो । सिक्नैपर्ने बेला यो । बाबाआमा काममा । नजाउ भन्थे गाउँमा ।अरु साथी बोलाउ । घरमै भाइ खेलाउ । पढ्नजाने बेलामा । खाजा बोक झोलामा । रोटी पुवा हलुवा । सेल पुरी माल्पुवा । भुटीमाम समोसा ।
भय
कोरोना लागेको दुई हप्तापछि बुबाआमालाई कोरोनाको असर दखिन छोड्यो । नाक र घाँटीको स्वाब जँचाउँदा पोजेटिभ देखिन पनि सक्छ । चिन्ता नगर्नु केही समयसम्म देखापरे पनि अरुलाई चै सर्दैन । बुबाआमा निको भएपछी शिवम आमासँग लुटपुटिन थाल्यो । हिजोसम्म केही नखाने बच्चा आज त सबैकुरा खान थाल्यो । स्फूर्ति बढेर फेरि पहिलाजस्तै दौडन थाल्यो । बुबाआमालाई के होला भन्ने भयले कस्तो भएको रहेछ विचरा शिवमलाई अदितीले बुबालाई भनिन ।
-480x320.jpg)
अब त स्कुल खुल्छ कि !
अनलाइनमा पढ्दा केही सजिलोजस्तो भएको छ । तर स्कुलमा गएर पढेजस्तो नहुँदो रहेछ । स्कुलमा भए शिक्षक र साथीहरूसँग भेट्न पाइन्थ्यो । नजानेको कुरा तत्काल सोध्न पाइन्थ्यो । अहिले त अनलाइन कक्षा चलुन्जेल पढ्यो, त्यो कक्षा सकिएपछि फेरि अर्को कक्षा पढ्न अर्को दिन पर्खनुपर्छ ।
फर्की आऊ युवा
डुब्न लागेका घाम जस्ता वृद्धा भएका आमाबाबु छोडी तातेताते गर्दै हिँड्ने त्यो सानो बालकको रुन्चे बोलीलाई सम्झिदै रातो टीका अनि फूलको माला भिरेर मुटु भारी बनाउँदै
-480x320.jpg)
कोरोनाबाट परेको असर
म जस्ता सानो उमेरका धेरै केटाकेटीहरूलाई कोरोनाका कारण आफ्नोे घरमा मात्र बस्नुपरेको छ । यसरी घरभित्र मात्र बस्नुपरेकोले मलाई आजभोलि दिनहरू बिताउन धेरै गाह्रो भएको छ । अहिले मैले विद्यालय जान पाएको छैन । साथीहरूसँग भेट्न पाएको छैन । साथीहरूसँग खेल्नदेखि आफूलाई मन लागेको ठाउँ घुम्न पाएको छैन ।
सानीसानी नानी म
सानीसानी नानी म किन गाली गरेको किन कुरा नबुझी रिसाउनु परेको ? सबै कुरा कसैले नि जानेको त हुन्न नि जानीजानी तातो आगो कसैले नि छुन्न नि ।
प्रारम्भिक बालविकासमा अभिभावकको भूमिका
दुई वर्ष पार गरेर नभ्याउँदै स्कुल, केन्द्र, मण्टेश्वरी आदि नामका संस्थामा बालबालिका नपठाए आकाशै खस्छ कि क्या हो भन्ने मनोविज्ञान हामी सबैको मस्तिष्कमा विद्यमान छ । त्यसैले गर्दा हामी बालबालिकाहरूको बालसुलभता र चञ्चलताको स्वभाविक व्यवहारभन्दा पनि झोला बोकाएर पुरयाउन जाने रहरमा ज्यादा रमाउँछौं ।
पिङ्कु खुसी भइन्
कम्प्युटरमा पढ्ने भए त बोर्डिङ स्कुलमा पढ्थिस् नि । सरकारी स्कुलमा पढ्नेले पनि अनलाइनमा पढ्न पाइन्छ । तेरो स्कुलले अनलाइनमा पढाएको छैन । भन्यो दाइले अनि म स्कुल नआएर कहाँ जाउँ ।
कोरोना
राजारामले पनि स्कुलमा पढ्न जान नपाउँदा घरमै बसेर पढ्ने र लेख्ने गर्दथ्यो । नजानेको कुरा उसले आफ्नो दिदी रमितासँग सोध्दथ्यो । कोरोना भाइरस रोग छिटो हामीदेखि टाढा भाग्यो भने हामी स्कुलमा पढ्न जान पाउने थियौ भनेर मनमनै भन्दथ्यो । कहिलेकाही भगवानलाई सम्झेर यो कोरोना भाइरस महामारी रोग हामीकहाँ कहिल्यै पनि नआउने गरेर छिटै भाग्न सकोस् भन्दथ्यो ।
कोरोना कहर
यो कोरोना भागोस् , संसारभरि खुशियाली अमनचैन छाओस् । सबै कुरा राम्रो होस् स्कुल जान पाइयोस् । बाबाको जागिर पनि फेरि लागि जाओस् । हो आमा यो कारोना भन्ने रोग छिट्ट भागोस् , रमाइलो गर्ने माहोल छिटै फर्किआओस् ।
म र मेरो समय
समय आउँछ, पर्खंदैन, बगेको खोला फर्कंदैन भन्ने भनाइलाई मनन गरेर समयको सदुपयोग गरेमा विद्यार्थीको मात्र नभएर सबैको जीवन उज्ज्वल हुन्छ । त्यसैगरी समयप्रतिको सचेतना नै सफलताको सिँढी तथा सार हो ।