प्रेम राई परीक्षित
स्कुलै छेउमा मदिरा पसल
दिनभरि खुलेको छ
त्यसैको छेउमा स्कुलमा चाहिं
भोटे ताल्चा लागेको छ
पढ्न जाउँ भन्यो पढ्न पाइँदैन
अब देशलाई स्कुल चाहिंदैन!
मदिरा पसलमा
जोडीहरू अँगालो हालेर बस्छन्
कोरोना सर्दैन
स्कुलमा स्वास्थ्यको मापदण्ड हुन्छ
त्यसैले
सरकारलाई बच्चा स्कुल गएको मन पर्दैन
गेट बन्द छ सिक्न पाइँदैन
अब देशलाई स्कुल चाहिंदैन!
चुरोटको धुवाँ उडेको छ
चिया पसलहरुमा
नेताहरू गफिएका छन् फोस्रा गफहरूमा
बसमा उभिने ठाउँ छैन
यातायातमा ठेलमठेल छ
मालपोतमा पेलमपेल छ
कोरोना स्कुलमा मात्र छ पस्न पाइँदैन
अब देशलाई स्कुल चाहिदैन!
पार्टीको अधिवेशन चलेको छ
त्यहाँ कोरोना सर्दैन
बजारमा तँछाडमछाड चलेको छ
त्यहाँ कोरोनाले कोही मर्दैन
तर स्कुलभित्र आजकल कोरोना पसेको छ
पढ्न जान पाइँदैन
अब देशलाई स्कुल चाहिंदैन!
लाग्छ, स्कुलका शिक्षक कोरोना हुन्
उनीहरूले पढाएको ज्ञान ओमिक्रोन हो
बालबालिका बस्ने डेस्कबेञ्चभरि
कोरोनाको डंगुर छ
बाटाचाहिं जाम छ
कोरोना निसास्सिएर मरेको छ
यहाँ गर्न पाइन्छ पढ्न पाइँदैन
अब देशलाई स्कुल चाहिंदैन!
सरकार भन्छ,
स्कुलभन्दा सडक सुरक्षित छ
स्कुलभन्दा भट्टी पसल सुरक्षित छ
अनि स्कुलभन्दा साझा बस सुरक्षित छ
यातायात विभाग र मालपोत सुरक्षित छ
स्कुल जान मनाही छ
त्यसैले स्कुल जान पाइँदैन
अब देशलाई स्कुल चाहिंदैन!
पढेर मान्छे जान्नेसुन्ने भए
पढेर मान्छे कर्तुत बुझ्ने भए
पढेर मान्छे वाइडबडी र ओम्नी बुझ्ने भए
मिलमत्तोमा देश सकिएको बुझ्ने भए
त्यसैले स्कुल जान पाइँदैन
अब देशलाई स्कुल चाहिंदैन!
प्रकाशित: २२ माघ २०७८ ०२:३९ शनिबार
