मन्दिरा मधुश्री

मेरी सानी भदै छ,  

ऊ रमाइली हदै छ।  

पाक्कपुक्क गाला छ,  

कालोकालो छाला छ।

हिजो  पर्‍यो साइत,  

गएँ  म नि माइत,

तिमी गीत गाऊ भनी ,  

नाचौँ दुवै आऊ भनी।

फुपू –भदै नाचेर ,  

बस्यौँ हामी थाकेर।  

आमा पनि आउनुभो,

सेलरोटी ल्याउनुभो।

भोकले हत्तु भा’की थेँ,

रोटी झिक्नै ला’की थेँ।

च्याप्प हात समाई,  

नछोऊ भन्दै कराई।

‘त्यसै किन छोएको, 

हात छ र धोएको?’

सातो लिई भदैले,  

म डराएँ मजैले।

हात धुन गएँ म,  

अनि ढुक्क भएँ म।  

ठूलै रोटी समाएँ,  

टन्न खाएँ, रमाएँ।    

प्रकाशित: १ आश्विन २०७८ ०३:१६ शुक्रबार