उसको कुनै जात थिएन, पहाडको पारिजात थियो  

उसको कुनै थर थिएन , तराईको समथर थियो। 

हिमालजस्तै  फक्रिएको ऊ , कडामाझ  मुस्कुराउँथ्यो 

खै किन मन पर्‍यो ?  बस्, मलाई ऊ मन पर्‍याे।।

हावाजस्तै चञ्चल थियो, सागरजस्तै शान्त थियो 

ऊ उसको पछाडि पनि कुदेन, उसलाई पछाडि पनि कुदाएन।

उ सधैँ प्रेममा थियो, दिवस कहिले कुरेन 

उसलाई को मन पर्‍यो रुबस मलाई ऊ मन  पर्‍याे।। 

ऊ मस्जिदमा  नमाज सुन्थ्यो ,मन्दिरमा घण्टी बजाउँथ्यो 

बाइबल हातमा बोकेर, बौद्ध परिक्रमा गर्थ्यो।

उसले कुनै पाप गरेन, उसको कुनै धर्म थिएन 

ठिक गर्‍यो, कि बेठिक गर्‍यो ? बस्, मलाई ऊ मन  पर्‍याे।। 

उसको वाणीमा शीतलता थियो, विचारमा सरलता थियो  

औसीमा जुनकिरी झैँ टिपटिपाउथ्यो ,पूर्णिमामा चन्द्रमा चम्कन्थ्यो।

ऊ वसन्तमा गुनगुनाउँथ्यो ,साउनमा मयूरझैँ नाच्थ्यो 

कालो बादलमा चाँदीको घेरो,  बस मलाई ऊ मन पर्‍यो।। 

ऊ सँग धेरै असहमत थिए, भिडमा एक्लो देखिन्थ्यो 

नयाँ बाटो कोर्दे ,नयाँ पाइला चाल्थ्यो। 

गन्तव्यसँग चिन्ता गर्दैनथ्यो, यात्रामै रमाउँथ्यो 

उसलाई के मन पर्‍यो ? बस् मलाई ऊ मन पर्‍यो।। 

प्रकाशित: २ फाल्गुन २०८० ०८:१२ बुधबार