कृष्णबहादुर बुढाथोकी

मरेर त हेर!

मरेर त हेर मर्न कति गाह्रो हुन्छ!

आफू हाँस्न अरूलाई रुवाउनेहरू हो,

एकफेर रोएर त हेर

रुन कति गाह्रो छ!

तब हेक्का हुनेछ,

आँसुको मोल कति महँगो छ भनेर।

हाँस्न अति सजिलो छ,

हाँसिदिन्छन् सबैसँगै

रुन अति कष्ट हुन्छ,

निचोरिन्छ कलेजो त्यै

ए! अरूको दुःखमा रमाउनेहरू हो,

एकफेर दुःख भोगेर त हेर

दुःखको राप कति असहज हुन्छ होला?

तब याद हुनेछ,

गरीब कसरी बाँचेको छ भनेर।

सुख खोज्ने धेरै हुन्छन्,

दुःख खोज्ने कोही हुन्न

चिथोरिन्छ जिन्दगी नै सकस हुन्छ दुःख भोग्न

धोका दिने धोकेबाजहरू हो,

आफैं धोका खाएर त विचार गर

धोकाको धड्कन कति पेचिलो हुनेरहेछ,  

बल्ल थाह पाउनेछौ,

निमुखाले धोका कसरी सहेका छन् भनेर।

धोकेबाज छ संस्कार

धोकै धोका छ संसारभरि

भित्रभित्र जलेको छ उजाड छ वरिपरि

ए! कमाउन मात्र जान्नेहरू हो,

गुमाएर त हेर अपनत्वलाई

गुमाउँदा कति मन दुखाउनुपर्छ

अनि मात्र थाह हुन्छ,

त्याग कति महान् हुन्छ भनेर।

लिनुदिनु प्रकृतिको नियमलाई तोडिदियौ

क्षणिक स्वार्थ पूरा गर्न कर्तव्यलाई छोडिदियौ

ए! अर्कालाई मार्न र मराउनमा रमाउनेहरू हो

आफैं मरेर त हेर,

मर्न कति कष्ट हुनेछ  

आफन्तको मृत्यु सहेर त हेर,

मृत्यु कति पीडादायी हुन्छ भनेर

अनि मात्र याद हुन्छ,

कति भावविह्वल बनाउँछ,

शोकाकुल हुनुपर्छ

मृत्युको चोटले रोदनको डाहले

दुःखको मर्म, धोकाको घात,

गुमाउँदाको बेचनी

सबैसबै भोगेर त हेर।

प्रकाशित: १९ माघ २०७८ ०६:५० बुधबार