मेरो प्रिय कविवर !

तिम्रो सम्झना किन आइरहेछ आज धेरै

तिम्रो अनुपस्थिति अभिशाप लागिरहेछ धेरै किन ?

हे युगकवि !

युगको मर्म बोल्यौ, युगद्रष्टा युगकवि थियौ

क्रान्तिको झिल्को बाल्यौ, क्रान्तिको कवि थियौ

प्रगतिका कुरा गर्याै, प्रगतिशील कवि थियौ

भविष्यको कुरा लेख्यौ, द्रष्टा कवि थियौ

सांस्कृतिक जागरणको गीत गाउने तिमी एक्लो बृहस्पतिजस्ता कवि

जन्मँदा बोलेको भाषाको लागि यातना र जेल सहने कवि

धन्य हे कवि ! सिद्धिचरण थियौ, सिद्धिचरण रह्यौ ।

हो, क्रान्तिविना शान्ति हुँदैन, बुझेको तिमीले युवाहरूलाई

जो कठिन गिरिमा पनि चढ्न सिपालु साहसी थिए

हे युगकवि ! चम्कन चम्कनका लागि आह्वान गन्यौ

बिगुल फुक्दै सडकमा मंगलमानहरू  

इन्द्रचोक, रत्नपार्क, बागबजार हुँदै चक्रपथ घेराउ गर्दै बढे

प्रतिबन्धित घेरा तोड्दै जंगी ऐन तोड्दै

कतिले बार भत्काउँदै, कतिले इँटा हान्दै, लाठो खाँदै, गोली खाँदै  

अस्पताल भरे, जेल भरे, च्यामे, पोडेदेखि कुचिकारको आन्दोलन  

खुर्सानी काण्डदेखि  

सात साल, सत्र साल र छयालीस साल हुँदै ६२÷६३ सालको

जनआन्दोलनसम्म आइपुग्दा  

बगेका रगतले घर, गाउँ र सहादतले साटेको उपलब्धि  

संघर्ष र बलिदानले ल्याएको परिवर्तन, तर खोक्रो, सतहमा किन पुग्दछ ?

आदर्श हाम्रो नेतृत्व किन दिग्भ्रमित र भ्रष्टमा रूपान्तरित हुन पुग्छ हे युगकवि ?

मात्र सत्ता नारायणहिटीबाट सिंहदरबार स्थानान्तरित भएछ

वंशानुगतबाट अब दलगत बहुमतमा रूपान्तरित मात्र हुन पुगेछ

तर निरंकुशता बलियो र जिउँदो ठडिएका छन्

नयाँ सडक र टुँडिखेल वरिपरि शालिकमा मात्र कविजी  

सामाजिक न्यायका र समानताका लागि

जातपात र जातीय  भेदभावका विरुद्ध

शोषण र असमानताका विरुद्ध

मानवताको गीत गाउने, प्रजातन्त्रका उन्नायक कवि

देशभक्तको  गीत गाउने राष्ट्रवादी कवि  

तिम्रा ती ऐतिहासिक र स्वच्छन्द भाव र विचारका ओजस्वी कविता ।

तिम्रो प्यारो आजको ओखलढुंगाझैँ मरुस्थलमा उम्रेका साना पोथ्रा

जलकणका मात्र मायावी ओएसिस भए ।

हे युगकवि ! तिमीसँग पैसा थिएन र ?  

उर्वशीझैँ  तिम्रा छोरीहरू अरब पुगेर बलात्कृत हुँदै खालि हात फर्किए घर  

छोराहरू विदेश पुगेर ठगिँदै रित्तोे हात फर्किए घर

कतिको लास सडेको मात्र फर्किए,  

तर धेरैजसो देशभित्र नै लुटिए, चुसिए, ठगिए

अझ कति आन्दोलन र क्रान्तिदेखि वाक्कप्याक्क भएर भाग्दैछन् अरबको मरुभूमितिर

महाकालको दुलोमा अनन्तको पुच्छर तिम्रा सन्तानहरु ठगिने र बलात्कृत हुने क्रमको अनन्तताको अनन्त अनन्तता

जस्ता कोलाहलका बीच फेसबुकमा तिम्रो स्टाटस भर्खरै सबैले पढे,

नानीहरूले लोकतन्त्र गणतन्त्र र नयाँ नेपाल

हामी सबैको हाम्रो नेपाल  

ब्याक टु मंगलमान  

रातभरि करायो दक्षिणा त नाइँ !  

माछो माछो भ्यागुतो भो मंगलमानलाई !

सिंहदरबार, बालुवाटार हुँदै शीतलनिवास  

कहिले महाराजगञ्ज, बल्खु हुँदै प्यारिस डाँडाको बाटो  

लोकतन्त्रको डाँडोमा पु¥याउन बोकेको

मंगलमानले बोकेको काँधमा त्यो क्रान्ति र आन्दोलनको दायित्व

सिसिफसको ढुंगा भएर लुड्किन्छ

दलको दलदलबाट निर्दलको भासभित्र फेरीमा किन ?

है युगकवि ! हजारौँ सहिदको रगतले साटेको लोकतन्त्र

ज्यान आहुति दिने संघहरू नै जो थियो शक्ति हाम्रो सधैं ।

किन निर्दलको खोजीमा सत्ता र शक्ति कुम्लो पारेर कुदे...

अभिशापको यो निरन्तरताको अनन्नता महाकालको दुलोमा अनन्तको

पुच्छर...

६ दशकको यो हिँडाइ

समानता र सामाजिक न्याय

पहिचानसहितको संघीयता र संघीयतासहितको संविधान

परिवर्तनविरोधी र परचक्रीको भकुन्डो भो ।

कि सुदूरबाट नियन्त्रकले हाम्रा नेतृत्व र बुद्धिजीवीको  

मन र मस्तिष्कबाट सदाका लागि डिलिट गरिदियो ?  

न कतै न कहिले पहुँच पाउने भए निरीहले, हरिपले, अबलाले,

सीमान्तकृतले  

न कहिले तिनको पहिचान हुने भो कायम इतिहासमा

अभिशप्त छ मंगलमान, केवल मंगलमान हुन करा

सदालाई ? किन कुन कालतक ?  

(काइँला युगकवि सिद्धिचरण प्रतिष्ठानका अध्यक्ष हुन् ।)

प्रकाशित: ९ जेष्ठ २०७७ ०५:२८ शुक्रबार