७ फाल्गुन २०८१ बुधबार
image/svg+xml १९:४४ अपराह्न
कला

तँ

लघुकथा

"तँ?" हिंड्दा हिंड्दै उसको जिज्ञासा खस्यो।

"म!" गर्वका साथ चोर औंलाले नाकको चुच्चो छुँदै बोलें।

"होइनस्! त्यो त तेरो नाक हो।" उसको प्रतिक्रिया ओकलियो।

"यी!" मैले छातीमा दाहिने हातको लपेटो बजारेँ।

"होइन-होइन! त्यो त तेरो छाती हो" ऊ बोल्यो।

मैले दुवै हातले टाउको समाएँ र म भएको संकेत गरें।

"त्यो त तेरो टाउको पो त" उ पुनः उत्तर भयो।

मैले टाउकोदेखि पैतालासम्म हातले छोएँ र उसको अनुहारमा नियालें।

"त्यो त तेरो शरीर हो" उसको बाजा सुमधुर आवाजमा बजिहाल्यो।

म सागरको भुमरीमा फसेको लौरो जस्तो भएँ तापनि निष्कर्ष निकालेको जस्तो हँसिलो भएर भनें, "आत्मा! मेरो आत्मा"

ऊ पड्किहाल्यो, "त्यो पनि तेरो आत्मा हो। तेरो शरीरको स्नायुतन्त्रको केन्द्रका रूपमा रहेको मस्तिष्कबाट प्रस्फुरित भएको ऊर्जा हो। तँ होइनस्!"

मैले मलाई चिनेको रहेनछु। अनि उसैसँग सोधें, "तैले नै भन, म को हुँ?"

"तँ? सँगै जन्मेको र सँगै मर्ने तेरो शरीर र तेरो आत्माको संयुक्त नाम होस्।"

प्रकाशित: १७ माघ २०८१ १४:०४ बिहीबार

खुशी 0 %
दुखी 0 %
अचम्मित 0 %
हास्यास्पद 0 %
क्रोधित 0 %
अर्को समाचार
Download Nagarik App
Download Nagarik App