एसएमएस सन्देश
सरोज सुरो भए पनि अलि होसियार थियो । कुरा मिलेमा आजै रमाइलो गर्नुपर्छ भनेर उसले एक प्याकेट प्यान्थर खल्तीमा राखेको थियो । उसले एउटा रुखको छेको लागेर मोबाइलबाट फोन गरयो । नजिकै उभिएकी त्यही अपाङ्ग केटीको हातमा फोन बज्यो ।
२६ आश्विन २०८१ शनिबार
- अहिले चर्चामा
- #राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टी
- #प्रवासीको पत्र
- #एमाले
त्यसपछि उनीहरू आएनन्
कहिले जाल थापेर अल्झाउँछन्; कहिले बन्दुकको निशाना लगाउँछन् । कस्तो जमाना आयो कुन्नि !” आमाले चिन्ता व्यक्त गर्नुभयो— “मानिसहरू सारा संसार हाम्रो मात्रै हो, हामीले जे गरे पनि हुन्छ भन्ने ठान्छन् । यसै गरी यो पृथ्वीको अस्तित्व नै मेट्न आँटिसके ।”
नवकन्या
उनी त एकाएक मसँग पो जङ्गिए – बुझ्न भो, म फौजी हुँ । मान्छे मलाई धौले हवल्दार भन्छन् । लप्पनछप्पन जान्दिनँ । चाइने केरे देखेको कुरा प्याट्ट बोल्छु । त्यो गाउँ त असत्तीहरूको गाउँ हो । हाम्रा गाउँमा आएर नवकन्या खोज्छन् । पापीहरू । अधमहरू । लाज पचेकाहरू । मलाई त रिस पो उठ्छ ढोँगी मान्छेसगँ ।
अझै बेला टरेको छैन
हिमाल, पहाड, तराई , सिन्चित छ तिम्रो पसिनाले, कसैले पनि तिम्रो , मेहनतको कदर गरेको छैन। कर्म गर फलको आशा, नराख भन्छ गीताले पनि, देशको सेवा गर नौजवान हो , अझै बेला टरेको छैन।
क्षणभंगुर जीवनको एउटा दृष्टि
अब छैन ऊसित त्यसैले त खाएर जान पाउंछन् । बुझ, त्यो बाध्यता हो । ल्याउंछन् किनेर लाउनै नहुने, लगाइदिन्छन् तर देख्नै नपाउने, बुझ, यो नियति हो। बाह्र वर्षसम्म ढुंग्रामा राखेको भन्छन्। सोझो भएन रे ।
नसोचेको पराईले साथ दिन्छ कहिलेकाहीँ
आफ्नो मान्छे पराईझैं बन्छ कहिलेकाहीँ, अर्का पनि भगवानझै हुन्छ कहिलेकाहीँ । रगतको नाता मात्र आफ्नो भन्ने नसम्झनू, नसोचेको पराईले साथ दिन्छ कहिलेकाहीँ ।
आऊ मनको बात मिलाऊँ आत्मीयताको
आऊ मिठो हात मिलाऊँ आत्मीयताको , आऊ मनको बात मिलाऊँ आत्मीयताको। उचनीच छैन हेर करेसामा फूलबारी, आऊ एउटै जात मिलाऊँ आत्मीयताको।
प्रिय छोरी
प्रिय छोरी तिमी विश्व मानचित्र पल्टाएर आफू अनुकूलको देश खोजिरहिछ्यौ म आफ्नै घरबाट हराएको मेरो नाम खोजिरहेकी छु तिमी महासागरको कुरा गर्छ्यौ आइफल टावर फन्को मार्छु भन्छ्यौ म यतिबेला मेरै चोकसित बिरानो छु ।
प्रिय कमरेड
त्यतिबेला न तिमीले कुर्सीको कुरा गर्थ्यौ न उसले खाडीको तातो घामको कुरा गर्थ्यो कुरा हुन्थ्यो त खालि परिवर्तनको , किनकि उसको तिम्रो र मेरो सपना एउटै थियो तर आज त्यो ठाउँमा पुगेपछि बिर्सियौ गुन्दुक र ढिँडो बिसिैयौ मकै – भटमास अनि साथीसँगी बोकेका झोला अनि देखेका सपनाहरू ।
सत्ता कब्जा गर्ने उपाय
ब्वाँसोले जवाफ फर्कायो –“के गर्नु स्यालज्यू, लडाइँ गरेर सिंहले सत्ता कब्जा गर्ने जमाना गइहाल्यो । आजभोलि सडक कब्जा गरेर सत्ता हत्याउँदा रहेछन् । त्यही भएर सत्ता टिकाउन भएको बाटो पनि सबै बिगार्न थालेँ । के गर्नु सत्ताभन्दा ठूलो सडक होइन रहेछ त !”
