खै कसरी हो कुन्नि अचेल महारानीको नि दरबार जलेको देख्छु,पैसा र बैंसको कमी हुन थालेछ क्यारे दिनैपिच्छे मारामार भएको देख्छु। रवाफै छुट्टै भएको मान्छे हौ तिमी त हामी सानालाई नि नगन्ने, लगाउँदै–फुकाउँदै गर्ने एउटा सुन्दर हार जस्तो भएको देख्छु।
भन त म के सुनाऊँ? गालिवको गजल सुनाऊँ या उमर खयामको रुवाइयत सुनाऊँ अथवा देवकोटाको सुनको बिहानी सुनाऊँं भन त प्रिय तिमीलाई म के सुनाऊँ?
मतदाताहरूको मुटुमा लागेको चोटको खोजी गर्दैछौं,जनताले चुनावमा दिएको भोटको खोजी गर्दैछौं। खोलो तरे लौरो बिर्सिने महाशय अब हिसाब गरौंला, तपाईंको घरमा पैसा फल्ने त्यो बोटको खोजी गर्दैछौं।
आज झ्यालमा बसेर तमासा हेरिरहेकी हिरामाया त्यो पुरानो कोठामा आफ्नो खसमसँग बिताएको मिठो पलको सम्झिंदै श्रीमान् बितेको धेरै वर्षपछि बुढाले कोठाको भित्तामा टाँगेका चन्द्र–सूर्य अंकित झन्डा समातेर आफ्ना बुढाका साथीहरू वीर शहीद गंगालाल श्रेष्ठ,धर्मभक्त माथेमा, शुक्रराज शास्त्री र दशरथ चन्दलाई सम्झिंदै आँखाभरि आँसु पारेर भनिन्, ‘वीर शहीद जिन्दावाद, शहीदको सपना पूरा गर्छु!’
बालकविता बालबालिकाले बुझ्न सक्ने, उनीहरूकै भावना प्रधान भएको हुनुपर्छ। सरल भाषामा लेख्दैमा प्रौढ अनुभूति बालकविता हुन सक्दैन।
उकाली, ओराली, देउराली र भन्ज्याङहरू काटियो कतिकति! छेक्न नआएको होइन बडेमाको पहाड अगाडि! तान्न नआएको होइन खुट्टा बेसरी! नपोलेको होइन छाती भत्भती! नघोचेको होइन मुटु घ्वाचघ्वाच! कसलाई पोखूँ वेदनाको लहर!
उकाली, ओराली, देउराली र भन्ज्याङहरू काटियो कतिकति! छेक्न नआएको होइन बडेमाको पहाड अगाडि! तान्न नआएको होइन खुट्टा बेसरी! नपोलेको होइन छाती भत्भती! नघोचेको होइन मुटु घ्वाचघ्वाच! कसलाई पोखूँ वेदनाको लहर!
मैले नै कुरा अगाडि बढाएँ,‘गाउँमा एनजिओ आएको थियो। त्यसका प्रमुख थिए अस्ट्रेलियन नागरिक जोन। मलाई उनकै भान्से बनाइयो। म स्वेच्छाले रखेल भएँ। छोरी साथैमा थिई। जोन भन्थ्यो, ‘माया तिमी त मेरो प्राण हौ। मैले तिमीमा तिन रूप पाएको छु। बिनासर्त माया गर्ने आमाको रूप, मिहीन पाराले सेवा गर्ने श्रीमतीेको रूप र बेपरवाह विश्वास गर्ने असल साथीको रूप।’
हजुर आमाका सन्तानहरू आफ्नी आमालाई खुवाएका, नयाँ लुगा दिएका पुराना फोटाहरू अप्लोड गर्न प्रतिस्पर्धा गर्दै थिए। उसले हजुर आमा आफ्नो खाटमा पीडाले छटपटिरहेको हेयो तर फेसबुकमा हजुरआमा ‘थेन्क यू भेरी मच’ भन्दै थिइन्।
संसद्लाई मन्त्री चाहिएको छ र मन्त्री हुनेलाई राम्रो मन्त्रालय। नेता–कमरेडहरू योग्यता, क्षमता, समावेशिता र देशको आवश्यकता हेर्नेभन्दा कसले बढी भक्ति दर्शन गर्छ, कसले आफ्नो गुणगानसहित कुरा गर्छ, त्यसलाई टीका लगाइदिइहाल्छन्।
लघुकथा समाज नेपालले बर्सेनि प्रदान गर्दै आएको ‘सावित्री–केशर कथा सम्मान–२०७८’ र ‘बाटुली–खिलध्वज लघुकथा सम्मान–२०७८’ वरिष्ठ साहित्यकार रोचक घिमिरेले हस्तान्तरण गरिएको छ।
 bidur chalise ooo-480x320.jpg)