रामको नाम जप्नेहरू नै बगलीमा छुरा बोक्छन्!
आफू पनि अघि बढ्दैनन् अरूको बाटो नि छेक्छन्,केही गर्दैन जो उहीँ नै आकाशपाताल खोक्छन्। यस्तै छ यहाँ काम गर्नेको नाम कालू चलेको छ, रामको नाम जप्नेहरू नै बगलीमा छुरा बोक्छन्।
आफू पनि अघि बढ्दैनन् अरूको बाटो नि छेक्छन्,केही गर्दैन जो उहीँ नै आकाशपाताल खोक्छन्। यस्तै छ यहाँ काम गर्नेको नाम कालू चलेको छ, रामको नाम जप्नेहरू नै बगलीमा छुरा बोक्छन्।
उषाको प्रहर। एकै होइन, युगयुगान्तकारी। हंसमुख चेहेरा आकृति। सुन्दरी कवयित्री अहोरात्र। वयस्क जीवनका तन्नेरी साथी गुलाबी चेहरा बान्की। मुक्तकसङ्ग्रहका उमङ्ग तरानी।
पारिजातको जस्तै सुगन्ध आउँछ तिमी नजिक हुँदा,मातले धर्तीभन्दा माथि पुर्याउँछ तिमी नजिक हुँदा।
नीलहीरा भेटिएपछि त सुनलाई पनि बिर्सिदियौ, उज्यालो देखिएपछि त जूनलाई पनि बिर्सिदियौ।मलाई मात्रै होइन तिमीले अरु कसैलाई भेटेपछि, दुःख पर्दा मैले लगाएको गुनलाई पनि बिर्सिदियौ!
भ्रष्टलाई सधैं मोज भो जिन्दगी, लुट्न पाए मिली भोज भो जिन्दगी। गर्छु केही भनी अल्झिने देशमा, ठान्दछन् भाग्यको खोज भो जिन्दगी।
नेपाली मुक्तक लेखनको क्षेत्रमा योगदान गरेको भन्दै मुक्तक मञ्च मकवानपुरले तीन मुक्तककारलाई सम्मान गरेको छ।
न गुलाब आयो, न त मनको प्रस्ताव आयो।मात्र समयको असजिलो एक वहाव आयो। सोचेथे दुनियाँमा सच्चा मान्छे पनि त हुन्छन, अफसोस हरबार यहाँ मान्छेको नकाव आयो।
मलाई तिम्रो माग पूर्तिको साधन मात्र ठान्छौ,चुसिरहन्छौ जुकाले झै भोग्य वैभव मान्छौ। छाउगोठमा म दुखेर मायाको भिख माग्दा पनि, नकार्छौ र बजारतिर सुहागरात किन्न जान्छौ।
मुक्तक मञ्च पोखरामा स्थापित ‘राष्ट्रिय मुक्तक पुरस्कार–२०८०’ साहित्यकार उषा शेरचनलाई अर्पण गरिएको छ।
लाग्छ मान्छेको जन्मसँगै नियतिले खेल खेलेको हुन्छ, बाटोघाटो कतै पाउँदैनन् जसलाई समस्याले जेलेको हुन्छ। हुन् यिनै जीवनका सार र अर्थ अनि यावत भोगाइहरू, जीवन–जगत उसैले बुझ्छ जसले दुःख सुख झेलेको हुन्छ।
कोही घृणा गर्छन् मलाई कोही प्यार गर्छन्,कोही आँखा तर्छन् कोही आँखा चार गर्छन्। बडो विचित्र अचम्म अनौठो छ यो दुनियाँ, कोही गर्दैनन् वास्ता कोही बारम्बार गर्छन्।
मन जाँच्ने बैगुनीको डाक्टर भइदिए,दोषी चस्मा छैनन् आँखा डाक्टर भइदिए। विगत बिर्सी वर्तमानमा कोकोहोलो साथी, आफ्नो गल्ती जाँचिदिने डाक्टर भइदिए।
नङमासुको जस्तो सम्बन्ध होस् र पो मन पग्लिन्छ, आफ्नो गल्ती आफ्नै मनले बुझोस् र पो मन पग्लिन्छ। छ, तर के छ के छ जस्तो भएपछि के होला थाहा छैन, मलाई दुख्दा तिमीलाई नि दुखोस् र पो मन पग्लिन्छ।
सिक्का उहीं हो कहिले टिला हुन्छ कहिले भेटी हुन्छ, तर्किदै भाग्नुपर्नेसँग कहिलेकाही भेट्न मरिमेटी हुन्छ। परिवर्तन शाश्वत सत्य हो रोकिन्न, छेकिन्न चलिरहन्छ, उहीं मान्छे, तर कहिले डेरावाल कहिले घरबेटी हुन्छ।
नेपाल मुक्तक प्रतिष्ठान, काठमाडाैंले मुक्तक दिवसको अवसर पारेर प्रसिद्ध साहित्यकार सरुभक्तलाई ५१ हजार रुपैयाँको भीमदर्शन मुक्तक पुरस्कार प्रदान गरेकाे छ।
