शहीदको रगतलाई 'ग्लोरिफाई' गर्ने चलन संसारभर छ। वीर रसमा लिखित काव्य र भाषण पढ्दा/सुन्दा यही भेटिन्छ। युगपिच्छेका आन्दोलनले जनतासँग मुक्तिका लागि रगतको मूल्य तिर्न आह्वान गरेका छन्। जस्तो कि, सुवासचन्द्र बोसको भनाई प्रख्यात् छ, 'तिमी मलाई रगत देऊ, म तिमीला
एक पाकिस्तानी कथाको सार यस्तो छ- खस्रो दाह्री भएको एक शासक हजामकहाँ जान्छ। हजामलाई उसका कडा दाह्री काट्न सधैं हम्मे पर्छ। एक दिन दाह्री काट्दा काट्दै हजामले सोध्छ, 'जनाब, इलेक्सन कब होगा?' (महाशय, चुनाव कहिले हुन्छ?' चुनाव शब्द सुन्नेबित्तिकै शासकको गालाक
यो देशमा जम्मा दुई खालका नागरिक छन्- एक प्रचण्डले प्रधानमन्त्री बनाइसकेका। अर्को, प्रचण्डले प्रधानमन्त्री बनाउन बाँकी। प्रचण्ड डिजाइनअनुरूपको प्रधानमन्त्री-दौडमा केही शीर्षस्थ नेता छँदै थिए। स्वच्छ छविको व्यक्ति खोजिएको हास्यास्पद विगतको हुबहु सिको गर्दै
मेरो नाम ध्रुव हो। म एक सामान्य हात्ती हुँ। परिस्थितिले मलाई 'ध्रुवे' बनाइदियो।डायरी लेख्न थालेको धेरै भएको छैन। मेरो पढ्नेलेख्ने बानी पटक्कै छैन। म ठूलो भएको पढेर हो र? तर यहाँ प्रेमको कुरो छ। प्रेमले मान्छेलाई कि कवि बनाउँछ भन्छन्, कि पागल। मैले दोस्रो
धादिङ सदरमुकाम धादिङबेसीमा मंगलबार दिउसो कुरूप प्रहसन मञ्चित भयो। नेपाली राजनीतिमा यो पहिलो घटना भने होइन। दलहरूको ताल हेर्दा भन्न सकिन्छ - यो अन्तिम पनि होइन। सोमबार हत्या गरिएका युवा विजय तामाङको शव जिल्ला अस्पतालबाट निकालेर ट्रकमा राखियो। शोक र भयमिश्र
एक जापानी हाइकुको सार यस्तो छ : मेरो जन्मदिनमाएक दिन लामो लाग्छ एक वर्षचाहिँ छोटो तीन पंक्तिमा लेखिएको यस जापानी कविताले जन्मदिनको महत्व छोटोमा धेरै भनेको छ। विश्वमा सबैभन्दा बढी गाइने गीत 'ह्याप्पी बर्थ डे टु यु' हो। जन्मदिवस मनाउनु ठीक हो कि होइन भने
कांग्रेस सभापति सुशील कोइरालाले नेपालको इतिहासमै राष्ट्रियता यति साह्रो कमजोर कहिल्यै भएको थिएन भनी बोलेको एक महिना पनि बितेको छैन। राष्ट्रियतासमेतका मुद्दालाई कारक बनाउँदै एकीकृत माओवादी फुटेर नेकपा-माओवादी बनेको खबर पुरानो होइन। आज ऊ भारतीय नम्बर प्ले
दी इकोनोमिस्ट पत्रिकाले एक पटक भारतबारे लेखेको थियो, 'भारतमा अति धेरै कानुन छन्, न्यायचाहिँ अति थोरै छ।' आफूलाई विश्व लोकतन्त्रको मसिहा ठान्ने भारतको लोकतान्त्रिक अभ्यास कति कमजोर छ भन्ने बुझाउन गरिएको यो एक लाइन व्याख्या निकै सटिक लाग्छ। नेपाली कांग्रेस
नेकपा एमालेका 'प्रभावशाली' नेता केपी शर्मा ओलीलाई क्यारमबोर्ड खेल असाध्यै मन पर्छ। बालकोटस्थित आफ्नो निवासमा भेट्न आएका कार्यकर्ता, पत्रकार, शुभचिन्तकलाई घन्टौं बाहिर कुराएर भए पनि उनी क्यारमबोर्ड खेलिरहन्छन्। राजनीतिको मैदानमा दिन प्रतिदिन असान्दर्भिक बन
अमेरिकाबाट निस्कने टाइम म्यागजिनले तीन साताअघि भारतका प्रधानमन्त्री मनमोहन सिंहको फोटो आवरणमा छाप्यो र मुन्तिर लेख्यो- 'द अन्डरअचिभर।' त्यसको दुई साता बित्दा-नबित्दै भारतबाट प्रकाशित हुने आउटलुक म्यागजिनले गत हप्ता अमेरिकाका राष्ट्रपति बाराक ओबामाको फोटो
गत हप्ताका अखबारमा प्रधानमन्त्री तथा एमाओवादी उपाध्यक्ष बाबुराम भट्टराईले छोरी मानुषीलाई त्रिभुवन विश्वविद्यालयको दीक्षान्त समारोहमा स्वर्ण पदक दिएको तस्बिर छापियो। त्यसको भोलिपल्ट उनकै दलका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहालका छोरा प्रकाशले माओवादी कार्यकर्ता बिना
कम्युनिस्ट पार्टीहरूले दर्शन र राजनीति बुझाउन पारिभाषिक शब्दावली समेटिएको शब्दकोश बनाउने गरेका छन्। नेपालमा पनि त्यो चलन छ। वाम घटकपिच्छे लेखिएका ती शब्दकोशमा आ-आफ्नो धारलाई सघाउ पुग्नेगरी शब्दको अर्थ लगाउनेदेखि बंग्याउनेसम्म गरिन्छ। कम्युनिस्टले प्रयोग ग
नेविसंघ केन्द्रीय कार्यसमिति विघटन भए लगत्तै असन्तुष्ट कार्यकर्ता मातृपार्टी नेपाली कांग्रेसका सभापति सुशील कोइराला भेट्न पार्टी मुख्यालय सानेपा गएका थिए। पद्दति र प्रक्रिया हुँदाहुँदै सभापतिले एकलौटी गर्न खोजेको उनीहरूको दुखेसो थियो। कुर्सीमा मौन बसिरहेक
नेपालका नेताहरू विदेशीको चिन्तामा असाध्यै विश्वास गर्छन्। अथवा यसो भनूँ, नेपाली राजनीतिको हालसम्मको इतिहास विदेशीहरूको हामीमाथिको चिन्ताको इतिहास हो। अमेरिकी पूर्वराष्ट्रपति जिम्मी कार्टर होस् वा संयुक्त राष्ट्रसंघका महासचिव बान कि मुन, भारतीय राजदूत जयन्
शान्ति प्रक्रिया सुरु भएयता नेकपा (एमाले) दुई पटक प्रधानमन्त्रीको आसनमा बस्यो। संविधानसभा चुनावबाट तेस्रो हैसियतमा पुगेको यो दल सरकार निर्माण र विघटनमा भने निर्णायक बनिरह्यो। राजनीतिका महत्वपूर्ण मुद्दामा यो दलको अग्रसरता र ढिलासुस्ती दुवैले अवस्था हेरी ध
