त्रिविक्रम पाण्डे

दुःखपीडा, आँसुले सजिएको छ जिन्दगी,

तिम्रो पर्खाइमा लौ यसरी बितेको छ जिन्दगी।

उनीहरू जो खुशी छन् बाँच्ने चाहना राख्दछन्,

म सोच्दछु मेरो अरू कति बचेको छ जिन्दगी।

जिउँदै छ जो यहाँ प्रेम वियोगमा उसलाई सोध,

हरघडी हरपल यहाँ आत्महत्या छ जिन्दगी।

यो थकित उदास मुहार अनि यो निरीहता,

नियति अनि भाग्यसँग धेरै लडेको छ जिन्दगी।

आफैंलाई फकाउँछु सधैं मुस्कुराउनका लागि,

थाहा छैन के कुरामा मेरो अडेको छ जिन्दगी।

यो यथार्थता मैले अझै सम्म’नि बुझ्न सकेको छैन,

म कहाँ गलत छु कहाँ कता ठीक छ जिन्दगी।

न अब कुनै चाहना छ न अब कुनै आशा नै बाँकी छ,

विरहको यो कुन मोडमा पुगेर उभिएको छ जिन्दगी?

प्रकाशित: २६ माघ २०७८ ०३:०१ बुधबार