निरज कोइराला
–ओई, किशोर तिमीहरू के खाएर पाक्कलपुक्कल भएका हौ? मेरो म्याक्सम त कहिल्यै मोटाउँदैन त। तिमीभन्दा छ महिना जेठो हो म्याक्सन। कति ख्याउटे छ ऊ।’ रम्भाको छोराको शरीर देखेर छक्क पर्दै बोलिन् उर्वशी।
एकछिन घोरिएर बिस्तारै बोल्यो किशोर,‘हजुरले म्याक्सनलाई केके खाजा दिनुहुन्छ?’
‘खाजाको के कुरा गरेको! म दिनको सय रुपैयाँ दिन्छु। चाउचाउ, चिप्स, ललीपप, मम, चाउमिन, पास्ता। यसले जति खाएको छ नि त्यति त तिमीले देखेका छैनौ होला।’ झनक्क झर्किइन् उर्वशी।
–ठीक भन्नुभयो। मलाई बाआमाले दिनको बीस रुपैयाँ पनि दिनु हुन्न। हजुर नरिसाई हेर्नुहोस् न मेरो नास्ता तालिका। किशोरले भन्यो।
अलिक शान्त हुँदै उर्वशीले तालिका मागेर पढिन्।
तालिका
–पाँच बजे उठेर बिहान ६ बजे रातो चिया र दुई टुक्रा मात्रै पाउरोटी सधैं।
–नौ बजे बिहान दालभात र तरकारी सधैं। तरकारीमा साग अनिवार्य।
–सधैं बेलुकी सुक्खा रोटी, तरकारी र दूध अनिवार्य।
दिउँसो
आइतबार–जाउली
सोमबार–चाम्रे, गुन्दुकको अचार
मंगलबार–पुरी, तरकारी
बुधबार–समोसा, तरकारी
बिहीबार– भुजा तरकारी
शुक्रबार–फलफूल
शनिबार–खिर र ढिँडो आलोपालो
सुत्ने समय बेलुकी नौ बजे अनिवार्य
पढिसकेर भनिन्, ‘बाबु, मलाई माफ गर। बजारे खानाले छोराछोरी बलियो बनाउन खोज्ने कस्ती ग्वाङ्ग्री?’
प्रकाशित: २३ मंसिर २०७८ ०६:११ बिहीबार
