आमा ! कहाँ छ्यौ भन क्यै मसँग  

तिमीबिना छन् सब तुच्छ रङ्ग।

चाहे चढाऊँ जति जे छ सारा,  

हुँदैन कैल्यै सरि दुग्धभारा।।

जन्मै थिएँ शिष्य तिम्रो सदा म

शिक्षा दियौ त्यै छु खुसी यसैमा

आमा तिमी नै सबमा ठुली छ्यौ,

सधैँ सधैँसाथ दिने तिमी थ्यौ।

पारेर न्यानो र फेरेर नाना

हुर्काउने काम गरेर धामा

दियौ मलाई जति जे छ साथ

छोडी गयौ आज भएँ अनाथ।।

केले तिरूँ खै गुन त्यो हजार

सम्झन्छु मैले रूप बार बार  

हाँस्दै सिकायौ दुख त्यो लुकाई ,  

आमा तिमी थ्यौ दुखकी दबाइ।।

मिल्ने भएमा बरु फेरि आऊ,  

रुँदो सधैँको मन यो बुझाऊ।  

औँसी र पुर्ने तिथि हुन् बहाना,

देवी तिमी हौ सब थोक आमा।। 

कविताका लेखक हरिप्रसाद गौतम हुन्। 

प्रकाशित: २६ वैशाख २०८१ १६:५६ बुधबार