गुल्मीको मदाने गाउँपालिका–३ सिर्सेनीका गोपाल खत्री क्षेत्रीको दैनिकी आजकाल घाँसखेतीमा कट्ने गरेको छ। उनान्चालीस वर्षीय उनी बिहान उठेदेखि रातिसम्म समयलाई बारीमै सदुपयोग गर्छन्।

उनले भने,‘अब घाँसखेतीबाटै जीविकोपार्जन गर्ने सोच बनाएको छु। २१ रोपनी आफ्नो र ८९ रोपनी छिमेकीको जग्गा भाडामा लिएर घाँसखेती गरेको छु।

जग्गामा किम्बु, राइखन्यु, बडर, मरिङ्गा, रसियन कम्फे, नेपियर, रेड नेपियर, फोरजी बुलेज, जेइन्ड किङलगायत गरी ५० भन्दा बढी जातका घाँसका बिरुवा उत्पादन गरिरहेको छु। रसियन कम्फे विशेषगरी बङ्गुर र कुखुराको आहाराका लागि प्रयोग हुने गर्दछ। अन्य घाँस पनि गाईभैँसीलाई फाइबर, प्रोटिन र भिटामिनयुक्त रहेका छन्। यसका कारण गाईभैँसीलाई दान कम दिएर पनि दूध बढी उत्पादन हुने  गर्दछ।’

गत वर्षदेखि बिरुवा बेच्न थालेका उनले हालसम्म १० लाख ५० हजारभन्दा बढीको बिरुवा बिक्री गरेका छन्। उत्पादन गरेका बिरुवा गुल्मीका साथसाथै अर्घाखाँची, पाल्पा, बुटबल, रुपन्देही, कपिलवस्तु, स्याङ्जा, पोखरा, रुकुमपश्चिम, रोल्पा, दाङ, हेटौँडा, मोरङलगायत स्थानमा बिक्री हुने गर्दछ। अधिकांश बिरुवा उनले अनलाइन मागका आधारमा पठाउने गरेका छन्। प्रतिबिरुवा दुईदेखि ५० सम्मका बिरुवा उनीसँग छन्। अहिलेको वर्षायाममा बिक्री गर्नका लागि उनीसँग ४० लाख बराबरका घाँसका बिरुवा रहेको छ। उनले गत वर्षभन्दा अहिले १० रोपनी जग्गामा थप घाँसखेती विस्तार गरेको छ।

मासिक ८२ हजारको जागिर छाडेर आएँ

खत्रीले १३ वर्ष दुबईको कम्पनीमा काम गरे। उनले भने ‘दुबईमा मेरो मासिक ८२ हजार आम्दानी हुन्थ्यो। प्रत्येक शुक्रबार र शनिबार विभिन्न ठाउँमा घाँसखेती र बाख्रापालन गरेको ठाउँमा घुम्न जान्थे। त्यही देखेर गाउँमा घाँसखेती गर्न मन लाग्यो।’

सात लाखबाट सुरु गरेको घाँसखेती व्यवसाय अहिले झण्डै ४० लाखको भएको छ। अहिले घाँसका साथसाथै होलिस्टिन जातका तीन गाई र तीन भैँसी पनि पालेका छन्। साथै एक सय ३० वटा बाख्रा अट्ने खोर पनि निर्माण गरेका छन्। अबको केही समयपछि बाख्रापालन गर्ने सोच बनाएको खत्री बताउँछन्। ‘घाँसलाई मल चाहिन्छ, त्यो बाख्रा, गाईभैँसीबाट प्राप्त हुन्छ’, उनले भने, ‘गाईबाख्रालाई आवश्यक घाँस आफ्नै बारीमा उत्पादन हुन्छ।’

व्यवसायका लागि उनले श्रीमतीका साथ पाइरहेका छन्। ‘विदेशको पैसाभन्दा यहाँको दुःख धेरै प्यारो छ’, खत्रीले भने, ‘अब विदेश नजाने गरी व्यवसाय सुरु गरेको हुँ।’ उनले अन्य युवाहरूलाई स्वदेशमा प्रशस्त सम्भावना रहेको भन्दै गाउँमै कर्म गर्न सुझाए।

घाँखखेती गर्न उनले कतैबाट पनि अनुदान लिएका छैनन्। ‘अनुदानले मानिसलाई परनिर्भर गराउँछ’, उनी भन्छन्, ‘सरकारले अनुदान बाँड्ने होइन, बजारीकरणमा सहयोग गर्ने हो।’

 जग्गाको भाडा मात्र वार्षिक एक लाख रूपैयाँ बुझाउने उनले प्रत्येक वर्ष एक हजार पाँच सयले रोजगार पाएको बताए। मदाने-३ का वडाध्यक्ष चेतबहादुर सेनले आफूहरू खत्रीको जस्तै व्यावसायिक किसानलाई प्रोत्साहन गर्न लागिपरेको बताए।

-रासस

प्रकाशित: ४ असार २०८१ १०:५१ मंगलबार