हाम्रा कमजोरी भनेका राजतन्त्र स्थापना गर्ने महलहरू होइनन्
राजावादीहरूले गरेको अराजक गतिविधिका कारण शुक्रबार राजधानीको कोटेश्वर क्षेत्र रण मैदान बन्न पुग्यो।
राजावादीहरूले गरेको अराजक गतिविधिका कारण शुक्रबार राजधानीको कोटेश्वर क्षेत्र रण मैदान बन्न पुग्यो।
नेपालमा प्रायः शुक्रबार ठूला घटना हुन्छन्। राजदरबार हत्याकाण्डलगायतका कैयन् दुर्भाग्य यो मुलुकमा यसै दिन परेका छन्।
हामी आन्दोलनमा हुँदा सामाजिक न्याययुक्त समाज निर्माण गर्ने उद्देश्य थियो। त्यसलाई हामीले नयाँ जनवादी गणतन्त्र भनेका थियौं, तर त्यसको मूल सार भनेको सामाजिक न्याययुक्त समाज बनाउने हो।
तत्कालीन राजाहरूले लोकतन्त्रलाई कहिल्यै उठ्न दिएनन्। आफ्नो शक्तिका लागि जहिल्यै लोकतान्त्रिक शासन व्यवस्थालाई कमजोरतुल्याउने काम गरे।
स्तै परिस्थितिबाट गुज्रिएकी माओवादी नेतृ देवी खड्काले अभियान अगाडि बढाएपछि उनीहरू जोडिन आइपुगेका छन् । अहिले देशभरका ६५ जिल्लाबाट ९ सय महिला यसमा जोडिएका छन् ।
नेपालको विकासको बाटो के हुनुपर्छ? राजतन्त्रको पुनर्स्थापना कि गणतन्त्र नै कायम गर्ने भन्ने बहस चियापसलदेखि सडकसम्म भइरहेका बेला चिनियाँ विज्ञहरू भने नेपालीका निम्ति विकासको बाटो सुझाइरहेका छन्।
राष्ट्रिय प्रजातन्त्र पार्टी (राप्रपा) अध्यक्ष राजेन्द्र लिङ्देनले आफूहरू लोकतन्त्रको आवरणमा लोकतन्त्रलाई लुटतन्त्रमा परिणत गरिएको विरोधमा आन्दोलित भएको बताएका छन्।
यतिबेला देशमा निराशाको व्यापार चलेको छ। केहीलाई लागिरहेको छ-राजा नभएर यो देशको प्रगति भएको छैन।
अमेरिकी राष्ट्रपति डोनाल्ड ट्रम्प र उपराष्ट्रपति जेडी भान्सको उपस्थितिमा युद्धरत युक्रेनी समकक्षी भोलोदिमिर जेलेन्स्कीमाथि शुक्रबार साँझ गरिएको व्यवहारबाट संसार पक्ष र विपक्षमा बाँडिएको छ।
हरेक वस्तुको आदि र अन्त्य हुनुपर्छ। यसैले हरेक बाध्यता र समस्याको पनि आदि र अन्त्य हुने नै छ।
आगामी २०८४ सालको निर्वाचनको तयारी सबैजसोले थालिसकेका देखिँदैछ। त्यसको छनक संसद्को चालु अधिवेशनमा देखिन थालेको छ।
जर्मन दार्शनिक मार्टिन निमोलालाई सबैले सम्झिने एउटा कविता छ– ‘त्यसपछि उनीहरू मेरा निम्ति आए त्यतिबेला मेरा निम्ति बोलिदिने कोही बाँकी थिएन।’
एउटा पुस्ताले अपनाएका कुनै गलत अभ्यासलाई अर्को पुस्ताले निरन्तरता दिँदा त्यही तिनको संस्कृति जस्तो बन्न पुग्छ। भ्रष्टाचारको हकमा पनि त्यही हुन्छ।
यतिबेला उनको पेटमा नौ महिनाको अनिच्छित गर्भ खेलिरहेको छ। त्यही अवाञ्छित गर्भले उनलाई आफ्नो सपना बिचैमा थाँती राखेर स्वदेश फर्कनुपरेको छ।
काम गर्न बसेकै घरमा उनले बालिकालाई जन्म दिइन्। उनलाई एक महिनाजति अस्पताल राखियो। त्यसपछि उनलाई थुनामा लगियो।