आज क्रिसमसको दिन। हरेक वर्ष डिसेम्बर २५ तारिख विश्वभरि धुमधामले क्रिसमसको उत्सव मनाइन्छ। क्रिस्चियनहरूको उत्सव भए तापनि यसमा अन्य धर्मका मानिससमेत सामेल हुन्छन्। खासगरी यस दिनले आमाबुबाको माया र समर्पणको महत्त्वपूर्ण पक्षलाई सम्झाउँछ।
यसमा बालबालिकाले शान्ताक्लजको उपहारको रूपमा आफूलाई मनपर्ने खानेकुरा पाउँछन् र उनीहरू त्यसबाट खुशी हुन्छन्। बालबालिकाको जिज्ञासा र तिनीहरूको विश्वास परिपूर्ण जवाफको लागि बुबाआमाहरू सँगसँगै त्यस्तो खुशी निर्माण गर्न थाल्छन्। समय बित्दै जाँदा उनीहरूले थाहा पाउँछन् कि यो उपहार साँचोमा शान्ताक्लजको होइन, बरु उनीहरूको मातापिताको माया र स्नेहले बनेको थियो।
यसमा एउटा गहिरो सन्देश छ–बच्चाको खुशी र विश्वासलाई कायम राख्नका लागि आमाबुबाले अनेकौं प्रयास र बलिदान गर्छन्। साथै बाल्यकालीन साना पलहरू जीवनभरको सम्झना बन्न सक्छन्। आमाबुबाको माया र परिश्रमलाई बुझ्न तथा मूल्याङ्कन गर्न यस दिन थोरै समय र विचार आवश्यक पर्छ।
बाल्यकालका दिनहरू, कति मिठो सम्झना! त्यो बेला मलाई लाग्थ्यो, संसारमा सबैभन्दा खुशीको दिन भनेको क्रिसमस नै हो। रातको समयमा, जब म निदाउँथेँ, शान्ताक्लज रातो लुगा लगाएर रातो नाक भएको राइनडियरहरू चढेर आउँथे। घरभित्र पसेर मेरो सिरानीमा उपहार राखेर फर्कन्थे।
बिहान उठ्दा मेरो सिरानीमा विभिन्न प्रकारका मिठाई, चकलेट र खेलौना हुन्थे। म ज्यादै खुशी हुन्थें। मलाई लाग्थ्यो, शान्ताक्लज संसारकै सबैभन्दा दयालु मानिस हुन्। उनी मेरो सबै इच्छा पूरा गर्ने देवता जस्ता लाग्थे।
बढ्दै जाँदा मलाई थाहा भयो कि शान्ताक्लज वास्तवमा एक काल्पनिक पात्र हुन्। मेरा बुबाआमा नै मेरो लागि उपहार ल्याएर राख्ने गर्नुहुन्थ्यो। तर, मलाई अझै पनि त्यो रातको कल्पना र सम्झना गरिरहन मन पर्छ। मलाई पक्का विश्वास हुन्थ्यो शान्ताक्लजले नै मलाई उपहार दिएका हुन्। म तिनलाई सपनाबाट बिउँझिएर भेटौँ र एकटकले हर्षित भई हेरिरहौँ।
मेरा बुबाआमाले मेरो खुशीका लागि जुन मिहिनेत गर्नुहुन्थ्यो, त्यो म कहिल्यै बिर्सन सक्दिनँ । उहाँहरूले मेरो लागि रातभर जागराम बसेर उपहार लुकाउनु हुन्थ्यो । उहाँहरूको त्यो माया र स्नेह आज पनि मलाई सम्झना हुन्छ ।
बाल्यकालमा शान्ताक्लजको कथा सुन्दा मलाई लाग्थ्यो कि संसारमा सबै मानिसहरू दयालु हुन्छन्। उनीहरू एक अर्कालाई माया गर्छन् र सहयोग गर्छन्। तर, बढ्दै जाँदा मलाई थाहा भयो कि संसारमा सबै मानिसहरू दयालु हुँदैनन्। केही मानिसहरू स्वार्थी र लोभी पनि हुन्छन्।
तर, मलाई अझै पनि विश्वास छ कि संसारमा धेरै राम्रा मानिसहरू छन्। जसले अरूको खुशीका लागि काम गर्छन्। मेरा बुबाआमा जस्तै।
शान्ताक्लजको कथा एक काल्पनिक कथा हो। तर यसले हामीलाई धेरै कुरा सिकाउँछ। यसले हामीलाई माया, दया, सहयोग र आशावादी हुन सिकाउँछ। यसले हामीलाई सानोतिनो कुरामा खुशी हुन सिकाउँछ।
बाल्यकालमा शान्ताक्लजको कथा सुन्दा मलाई लाग्थ्यो कि संसारमा सबै कुरा सम्भव छ। यदि हामीले केही चाहन्छौँ भने, हामी त्यो पाउन सक्छौँ। यो विश्वासले मलाई मेरो जीवनमा धेरै सफलता हासिल गर्न मद्दत गरेको छ।
मलाई लाग्छ कि हामी सबैले आफ्नो बाल्यकाललाई सम्झनुपर्छ। त्यो बेला हामी कति निर्दोष र खुशी हुन्थ्यौँ। हामी सानोतिनो कुरामा पनि खुशी हुन्थ्यौँ। हामीले जीवनलाई एकदमै सरल रूपमा लिन्थ्यौँ।
आज हामीले यही कुरा हाम्रा साना बालबालिकाहरूसम्म हस्तान्तरण गर्नुपर्ने छ। यसले उनीहरूमा आमा र बुबाप्रतिको आदर, सम्मानको भावलाई बुझ्न सघाओस्। सानाप्रति ठूलाको माया बुझाओस्। जसरी आज आफ्ना यति मायालु बुबाआमालाई माया मारेर वृद्धाश्रमहरूमा बेवारिसे छोडिदिने निष्ठुरी सिलसिला बढिरहेको छ। आजको दिनले त्यसमा सकारात्मक परिवर्तन ल्याउन सकोस्।
आजको व्यस्त जीवनमा हामी आफ्नो बाल्यकाललाई बिर्सिएका हुन्छौँ। हामी धेरै कुराको चिन्ता गर्छौं। हामी सधैँ खुशी रहन चाहन्छौं तर हामीलाई थाहा छैन कि कसरी खुशी हुने? आफू खुशी हुनुपर्नेमा हामीले अरूलाई दुखी बनाइरहेका छौँ कि? यतातिर पनि हामीले ध्यान दिनु आवश्यक छ।
मलाई लाग्छ कि हामीले आफ्नो बाल्यकालबाट सिक्नुपर्छ। हामीले सानोतिनो कुरामा खुशी हुन सिक्नुपर्छ। हामीले जीवनलाई सरल रूपमा लिनुपर्छ। हामीले अरूको खुशीका लागि काम गर्नुपर्छ।
यदि हामीले यसो गर्न सक्छौँ भने, हामी निश्चित रूपमा खुशी रहन सक्छौँ।
शान्ताक्लजको कथा एक काल्पनिक कथा हो, तर यसले हामीलाई धेरै कुरा सिकाउँछ। यसले हामीलाई माया, दया, सहयोग र आशावादी हुन सिकाउँछ। यसले हामीलाई सानोतिनो कुरामा खुशी हुन सिकाउँछ।
बाल्यकालमा शान्ताक्लजको कथा सुन्दा लाग्थ्यो कि संसारमा सबै कुरा सम्भव छ। यदि हामीले केही चाहन्छौँ भने, हामी त्यो पाउन सक्छौँ। यो विश्वासले मलाई मेरो जीवनमा धेरै सफलता हासिल गर्न मद्दत गरेको छ।
मलाई लाग्छ कि हामी सबैले आफ्नो बाल्यकाललाई सम्झनुपर्छ। त्यो बेला हामी कति निर्दोष र खुशी हुन्थ्यौँ। हामीले सानोतिनो कुरामा पनि खुशी हुन्थ्यौँ। हामीले जीवनलाई एकदमै सरल रूपमा लिन्थ्यौँ।
आजको व्यस्त जीवनमा हामीले आफ्नो बाल्यकाललाई बिर्सिएका छौँ। हामी धेरै कुराको चिन्ता गर्छौं। हामी सधैँ खुशी रहन चाहन्छौं तर हामीलाई थाहा छैन कि कसरी खुशी हुने।
मलाई लाग्छ हामीले आफ्नो बाल्यकालबाट धेरै पाठ पढ्नुपर्छ। सिक्नुपर्ने कुरा धेरै हुन्छ। सिकेर, पढेर, घुमेर कहिल्यै सकिँदैन। बाँकी नै रहिरहन्छ। हामीले सानोतिनो कुरामा खुशी हुन सिक्नुपर्छ। हामीले जीवनलाई सरल रूपमा लिनुपर्छ। हामीले अरूको खुशीका लागि काम गर्नुपर्छ।
क्रिसमस ईसाई धर्मका मानिसहरूले इसा मसिहको जन्मदिनको रूपमा मनाउने एक महत्त्वपूर्ण पर्व हो। यो पर्व विश्वभरका मानिसहरूले विभिन्न संस्कृति र परम्पराका साथ मनाउँछन्। यस दिन नेपालीहरूको पनि ठूलो पर्व भइसकेको छ।
शान्ताक्लज क्रिसमससँग जोडिएको एक लोकप्रिय पात्र हुन्। उनीलाई रातको समयमा आकाशबाट उडेर आउने र राम्रा बालबालिकालाई उपहार दिने भनिन्छ। शान्ताक्लजको कथा विभिन्न देशहरूमा फरक–फरक रूपमा प्रचलित छ।
शान्ताक्लजको कथा सन्त निकोलस नामक एक धार्मिक व्यक्तिबाट प्रेरित भएको मानिन्छ। सन्त निकोलसले गरिब र असहाय मानिसहरूलाई गुप्त रूपमा सहयोग गर्ने गर्थे। समयक्रममा उनको कथा लोकप्रिय भयो र उनी शान्ताक्लजको रूपमा परिचित भए।
प्रकाशित: १० पुस २०८१ १२:५१ बुधबार
