वीरेन्द्रनगर नगरपालिका–१ कोलडाँडाकी कोपिला विक नौ वर्षको हुँदा बुवाको मृत्यु भयो। चार कक्षामा पढ्दै गरेकी उनले कमाउनका लागि स्कुल छोड्नु पर्यो। उनीपछि दुई बहिनी थिए। बुवा बितेको दुई वर्षमै आमाले अर्को विवाह गरिन्। सानै उमेरमा उनीमाथि दुई बहिनीको पालनपोषण र शिक्षा–दीक्षाको जिम्मेवारी पनि आइलाग्यो।
आशनारायण स्कुलमा पढाइ हुने हल्ला चलेपछि झुम्का आए। तर, स्कुल नचलेपछि त्यत्तिकै सडकमै बस्न थाले। दिनभर नमुना स्कुलछेउमा मागेर खाने र रात परेपछि रुखको फेदमा बसेको पनि थुप्रै दिन बितिसकेको उनले बताए।
दशरथचन्द नगरपालिका– १० सत्पालीका एकै घरका छ टुहुरा बालिकाको एसओएस बालग्राम अभिभावक बनेको छ।
आफ्ना छोराछोरी हुर्काउन धौधौ मान्ने वर्तमान नेपाली समाजमा ५२ वर्षीया अविवाहिता गोमा गुरुङले आठ जना छोराछोरी हुर्काइरहेकी छिन् । उनले उनीहरुलाई माया र कर्म दिइराखेकी छिन् ।
