मेरी प्यारी रारा!

हेरिरहूँ लाग्ने तिम्रो अनुहार, सुन्दर प्राकृतिक छटा, रंगीचंगी फूलहरू, बोटबिरुवाले थपेका छन्, तिमीमा बहार।

नियति

‘के गर्छौ त बुढी! बाआमाले खोजेकालाई अस्वीकारेर म दुखियालाई साथ दियौ। कहिले दु:खबाट मुक्त गराउने होला तिमीलाई।’ भावुक भयो नरेश।

उमेर बढ्दै गएपछि आफ्ना पुस्ता छुट्दै जाँदा रहेछन्। नयाँ पुस्ताले आफूलाई बुझ्दा रहेनछन्।

मलाई भने ढुकुटीले दुई किनार बनाएको उनीहरूको संसार जोड्ने सेतु बन्न सकेकोमा परम सुखानुभूति मिल्यो।