सुनिता गिरी
फूलहरू मुर्झाएको नदेखाउनु
मलाई-
कोपिला फक्रिरहेको मनपर्छ।
ताराहरू अस्ताएको नदेखाउनु
मलाई-
उदाइरहेको जून मनपर्छ
गइरहेको कुर्कुच्चाको होइन
मलाई-
आइरहेको पाइतलाको अगाध माया लाग्छ।
बिर्सिएको मधुर प्रेमको होइन
मलाई-
सम्झिरहने पीडाको माया लाग्छ।
न तिमीलाई थाहा छ
न मलाई थाहा छ
यो जीवनको अन्त्य
यो प्रेमको गहिराइ
सधैं सम्झिरहूँ
साचिरहूँजस्तो सम्झनालाई
न तिमी छेक्न सक्छौ
न म रोक्न सक्छु
पहिरो झरिरहेको दृश्य नदेखाउनु
मलाई-
मलाई बन्दै गरेको बस्ती मनपर्छ
रोइरहेको मानिसको आँसु नदेखाउनु
मलाई-
मुस्कुराइरहेको बालक मनपर्छ
बिछोडको कहानी नसुनाउनु
मेरो छेउमा-
वियोगको गीत नबजाउनु
मलाई-
खालि प्रीतको धुन मनपर्छ
मलाई-
खालि नवीन सृष्टि मनपर्छ।
अँध्यारोमा लाँदै नलैजानु
मलाई-
उज्यालो मनपर्छ
ओरालोतिर नडोयाउनु
मलाई-
मलाई उकालो मनपर्छ।
मृत्यु–मृत्यु नभन्नु
मलाई-
अनन्त आयु मनपर्छ
जीवन मनपर्छ।
प्रकाशित: १० भाद्र २०७९ ०६:५७ शुक्रबार
