रातको १२ बजे पनि  

छटपटिएको छु तिम्रो  

यादमा तिम्रै सम्झाइमा  

सुस्केराको सुनामी आउँछ  

छातीको कुनामा।

त्यसैले त तिमी टाढा नहोऊ  

बगाइलान्छ

मेरा र तिम्रा नयाँ बस्तीहरू।

तिमीले पुनर्जन्म पाएपछि  

तिम्रो जीवनको शब्दचित्र  

कोर्दैछु ।

रातको मध्यान्हमा  

सुनसान रातको समय  

चकमन्न छ मेरो गाउँ  

सुतेको छ अँधेरी रातको शून्यभित्र।

तिम्रो भोगाइको भूगोलको पनि  

अब त मेरै भोगाइसँग मिलिसक्यो।

चाहनाको खोजाइसँगै  

तिम्रै मुहारको चित्रको  

झझल्को आइरहेछ।

कति टाढा जस्तो लाग्छ।  

‘तिमी र म’ को सीमाक्षेत्र  

दशगजाको अस्थिरताले गर्दा  

मेरो छटपटी र सुस्केराहरुको जन्म हुन्छ,

रातको शून्यता सम्झन्छु,

बिर्सन्छु ,सम्झन्छु र बिर्सन्छु  

यस्तै क्रम चलिरहन्छ मेरो  

सम्झनाको डायरीको पन्नाभरि  

कोलाहल र वास्तिविकता नभएको  

छटपटी र सुस्केराहरू।

प्रकाशित: २६ असार २०७८ ०७:२८ शनिबार