रुपा कुँवर
उमेरको सिँढी चढ्दै गर्दा
अनि सपनालाई कल्पनामा बदल्दै गर्दा
हेर त छोरा !
कति चाँडै उमेर ढल्केर असी पुगिसेकेछु म
कुनै समय तिम्रो सहाराका लागि
समर्पित यी हातहरू
आज तिम्रो साथको याचना गर्दै
फैलाउँदै छु तिम्रो माझ ।
बुढेसकालको सुख सम्झँदै
बगाएका ती रगत र पसिनाका धाराहरू
खै ! कहाँ गएर मिसिएका छन् ?
प्रश्न गर्दै छु म
यो वृद्ध आश्रमको बन्द कोठाबाट ।
वरिपरि छन् मजस्ता वृद्ध बा र आमाहरू यहाँ
अभैm पनि पोयोमा अडिएको सासले भनिरहेछ
छोराछोरी लिन आउँछन् भन्ने आश छ ममा ।
उभिने सहारा लौरो छ साथमा
तिम्रो हातको प्रतिविम्वका रूपमा
वृद्धाश्रमको पर्खाल छ अग्लो
बाहिरी संसार ढाक्ने
आफ्नै मुटुको टुक्रा तिमी
बिर्सन सक्दिनँ म
भ¥याङ चढ्दा बढ्छ धड्कन
उक्लन सक्दिनँ म
मेरै काँधमा चढी पाइला चाल्न सिकेका तिमी
मेरै मायालु खास्टोमा बेरिई
ठुला भएका तिमी
कति चाँडै पराईको भइसकेछौ
गुनको बदला बैगुन दिएर
नयाँ संसार रचिसके छौ ।
तिम्रो बोली मात्रै सुन्दा पनि खुसी हुने म
तिम्रो आवाज सुन्न महिनौदेखि तड्पिरेछु
तिमीलार्ई ‘को खाई, को खाई’ भन्दै
खुवाउने यी हातहरू हेर्दै
निर्जीव भएको छु म ।
मन त भन्छ ,
खुसीले बाँच्न चाहन्छु तिमीसँग
तिम्रो खुसीमा समर्पित गर्न चाहन्छु आफूलाई
आँखा भरिएर आउँछन्,
धड्कन बढेर आउँछ
तिम्रो यादले सताएका पल ।
वरपरका दौँतरीहरू
नातिनातिनासँग खेल्दा होलान्
कथा र किस्सा सुनाउँदा होलान्
तोते बाली निकाल्दै
बाललोहोरी गाउँदा होलान्
तर म आफ्नै जीवनसँग
विगत कोट्याएर पिलो निचोरिरहेछु
आँखा रसाएर मन हलुका पारिरहेछु ।
शरीर शिथिल भएर थलिएको छ आज
गलामा अड्किएको छ सास अभैm पनि
परपर अन्तस्करणमा गुन्जिएको सुन्छु तिम्रो स्वर
बन्द कोठामा तिम्रो छायाँ चलमलाएको देख्छु
त्यसैले मेरो छोरा !
मेरो मुटुको टुक्रा !
अन्तिम पटक भए पनि भेट्न आऊ
म यो भेन्टिलेटरमा अक्सिजनको सहाराले
सङ्घर्ष गरिरहेछु ।
तिम्रो मुहार हेर्ने अन्तिम इच्छा पूरा गर्न
तिमीले बिर्सिए पनि
म कहाँ भुल्न सक्छु र ?
म आमा हुँ तिम्री
तिम्रै पर्खाईमा तड्पिरहेछु
तड्पिरहेछु ...!
प्रकाशित: २ असार २०७८ १२:४६ बुधबार
