स्वर्गीय सुमन

को मान्छे हो त्यो ?

मेरो कोप्पाजस्तै देखिने

प्रत्येक रात मेरो सपनामा आएर

अनेकौ अनुत्तरित प्रश्नहरू सोध्ने गर्छन् ?

तिमीले आवाद गरिआको भूमि कसको हो ?

तिम्रो शिरको आकाश कसको हो ?

तिम्रो खुट्टाले चुमेको माटो कसको हो ?

तिमीलाई गन्तव्यसम्म पुयाउने बाटो कसको हो ?

तिम्रो अगाडि उभिएको हिमाल कसको हो ?

कहाँ छ ?

साकेला थान

उँधौली र उँभौलीमा बज्ने ढोल–झ्याम्टा

सिलिमी, पोमी, बिनायो र मुचुङगा

जीवनमुखी मुन्धुमका अध्यायहरू

सिक्दासिक्दै जलाएका लिपीको स्वर्ण वर्णहरू

तायामा –खियामाको तान बुन्ने राशि

रैच्छाकुले र यलम्वरको धनुकाँड

तिम्रो मेचलुमको तीन चुला र मोछाम्मा

अनि तिम्रो पुर्खाले आर्जेको

पसिना र रगतको गर्विलो विरासत  

कैयौं प्रश्नहरूको पहाडले थिचेर ऐंठन पार्छ

सपनामा कसैले !

त्यसैले हुनसक्छ

म बिउँझिंदा आगोजस्तै बनिसकेको हुन्छु

उठ्दा आँधीको रूपमा उठ्छु

हिम्ड्दा तुफानको आवेगसँग हिाड्छु्र

ओ शासकहरू हो !!

सक्छौ भने रोकेर देखाऊ

मेरो यात्रालाई !

मैले त लेख्नु छ –

तिम्रो संविधानऐनमा नअटाएको आफ्नो इतिहास

खोज्नु छ–

अज्ञात मान्छेले सोधेर गएको प्रश्नको सत्यता !

यतिबेला

म सिमेभूमे र साकेला थानको कसम खाएर भन्छु

ए ! कथित मुलधारे डाँफेहरू हो !!!

भन्दिनू तिम्रो सिहंदरबारलाई

अब रोमीपोमीहरू वालाखामा बिसाउँदैन

ऊ आउँदै छ...

आँधीको वेगसँगै

गाउँदै – गाउँदै रिसिया

नाच्दैनाच्दै चासुङ र नारावा सिली 

एकैपटक माग्नेछ

तिमीसँग सयौं प्रश्नहरूको उत्तर

अनि खोज्ने छ

पुरानो हिसाब किताब।

प्रकाशित: २५ जेष्ठ २०७८ ०८:४० मंगलबार