धर्म पोखरेल  

जुझारु राष्ट्रको युवा म बोक्छु देश काँधमा

गरेर काम व्यस्त भै यहीँ म सुत्छु साँझमा

सुतेँ म साँझमा छिटै स्वदेश स्वप्न भैरह्यो

अनेक भाव उर्लिए नजानिँदो कथा भयो ।। (१)

म मस्त नीदमा परेँ लिएर राष्ट्र माथमा

म मात्र हैन देश नै सुतेछ पुत्र साथमा

सुतेर देख्छु स्वप्नमा लुटेछ देश मित्र भै

बढेछ धुक्धुकी निकै गढेछ सास भित्र नै ।। (२)

सुतेँ म देशमै थिएँ लुटेछ मध्यरातमा

भिसाबिनै पुगेँ म ता छिमेकमा प्रभातमा

हजार बज्रले चुटोस् हिमाल लुट्न दिन्नँ म

विषाक्त ग्यास छोड्छ ऊ छ आँट टुट्न दिन्नँ म ।। (३)

भनेर आत्तिँदै कुदेँ जताततै म दौडिएँ

जितेछ देशभक्तिले समुद्रसम्म पौडिएँ

गुहार हारमै बित्यो म छिन्नभिन्न भैसकेँ

भएर अस्तव्यस्त झन् कता फसेँ ? कता खसेँ ? ।। (४)

म फाट्टफुट्ट बर्सिएँ चुटेँछु च्याट्टचुट्ट भै

बहेछु हाट्टहुट्टमै झरेछु झाट्टझुट्ट भै

झसङ्ग हुन्छु खाटमै बिहान फेरि छ्याङ्ग भो

यथार्थ स्वप्न भैदियो मिलेछ ¥याङ्गठ्याङ्ग यो ।। (५)

इलाम पूर्वतर्फमा मिचेछ खेतका गरा

बढेर पश्चिमी दिशा घिचेछ लिम्पियाधुरा

नकोर चित्र देशको झनन्न झन्न हुन्छु म

घटेर चाउरी सक्यो बसेर मात्र रुन्छु म ।। (६)

विशाल रज्य त्यो थियो स्वतन्त्र सानु राज्य यो

बुझेछ सानु राज्यले डटेर लड्नु दुःख हो

भएछ राज्य राज्यको विशिष्ट एक एकता

घटेर अर्ध राज्य भो मधेस देश भो कता ? ।। (७)

अगाडि राष्ट्र एक हो र आज एक नै छ नि

बचेछ बल्ल सम्झिएँ बुझेन चित्त तैपनि

पस्यो छिमेक उग्र भै निशुम्भ शुम्भ झैँ छ यो

प्रमाण के दिऊँ सखे प्रमाण नै यही भयो ।। (८) 

                ( छन्द –पञ्चचामर )

प्रकाशित: २२ जेष्ठ २०७८ १३:२७ शनिबार