त्रिविक्रम  पाण्डे  

आँखालाई झूटा सपना देखाएर पनि के गरूँ,

म यहाँ तासको महल बनाएर पनि के गरूँ !

मलाई थाहा छ जीवन त्यति लामो छैन,

शताब्दीसँग शर्त लगाएर पनि के गरूँ !

मेरो मन प्यार त भुइँ धरतीसँग छ,

आफैंलाई गगनमा पुरयाएर पनि के गरूँ !

संसारको कुनै जलले पनि धुँदैन यो कलङ्क,

त भन बाग्मती कर्णाली नुहाएर पनि के गरूँ !

शिखर टेकेर मलाई नीच देखाउनेहरू पनि छन्,

ती अवसरवादीहरूको साथी बनेर पनि के गरूँ !

यसरी त चम्किने छैन अँध्यारो यो भाग्य मेरो ,

फेरि आफ्नो यो मन जलाएर पनि के गरूँ !

मलाई थाहा छ उनीमाथि कोही पराईको हक छ,

अकारण उनीमाथि आफ्नो हक देखाएर पनि के गरूँ !

तन – मनले अब उनी मेरो हुनै सक्दिनन् ,

त उनलाई यो ह्रदयमा राखेर पनि के गरूँ !

सायद यो भाग्यमा दुख– पीडा वियोग मात्रै छ,

सुख चैन आनन्द शान्ति मिलन खोजेर मात्रै के गरूँ !

प्रकाशित: ७ मंसिर २०७७ ०६:३० आइतबार