उफ्फ ! क्या फसाद ! नपत्याउँ भने आफ्नै नेता

पत्याउँ भने काम उता कुरो यता

कुनै दिन त जता कुरो उतै काम गर्ला जस्तो लाग्छ

त्यही आसले त उसका कुरा पत्याऊँ पत्याऊँ लाग्छ ।

ऊ त्यत्रो फटाहा कुरा बोलेर पनि दंग छ

त्यो सुनेर मात्रै पनि मेरो मन भरंग छ

सबैले मेरा कुरा पत्याए ठानेर ऊ चैँ फुरुंग छ

अनि भैगो बरु उसकै कुरा पत्याऊँ पत्याऊँ लाग्छ ।

कति मेहनत र बुद्धि पु¥याएर उसले ढाँटेको छ

त्यसले गरेको त्यो मेहनत र बुद्धि देख्दा

त्यसमाथि टिठ लागेर आउँछ, दया जाग्छ

अनि घोसेमुन्टो लाएर त्यो बिचरालाई पत्याऊँ पत्याऊँ लाग्छ ।

थाहा छ झुटो बोल्दै छ, अब बोली नै सक्यो, गर्नु के ?

मान्छे त ठीक होइन नि, चुनाव उसैले जित्यो, भन्नु के ?

शक्तिमा उही छ, भक्त उसैका छन् बोली उसैको बिक्छ

त्यत्राले पत्याउँछन् भने म पनि उसैलाई पत्याऊँ पत्याऊँ लाग्छ

यता आफ्नो पेसामा मन लगाउन खोज्छु

ध्यान जति आसै आसमा उही फटाहाका कुराले तान्या छ

अब त नेताले मात्रै होइन कसैले पनि ढाँटेको सुन्यो कि,

सुनी नसक्दै भित्रैदेखि पत्याऊँ पत्याऊँ लाग्छ ।

नसुनु भने पनि सुन्न बाध्य पार्छ

बानी परेर होला, नेताकै कुरा सुन्न तलतल लाग्छ

उसैका समर्थकको ठूलो जमात देखेर दिक्क खाग्छ

बरु फटाही सिकाँै र कुरो चैँ उसकै पत्याऊँ पत्याऊँ लाग्छ

ढाँट्न हुँदैन कसैले भनेको छ र ?

संविधान, नियम, कानुनमा कतै त्यस्तो लेखेको छ र ?

जति ठूलो पद र प्रतिष्ठा उति ठूलो फटाहा कुरो सुनाउँछ

उसकै मान जोगाइ दिन पनि उसकै कुरा पत्याऊँ पत्याऊँ लाग्छ ।

फटाहा कुरा गर्न–सुन्न नपाएको दिन जीवन व्यर्थ लाग्छ

आऊ साथी कि म ढाँटौँला कि तिमी ढाँटेर जाऊ

कहिल्यै पूरा भएन जिन्दगीमा कसैलाई पत्याउने रहर

त्यही रहर पूरा गर्न पनि उसकै कुरा पत्याऊँपत्याऊँ लाग्छ ।

प्रकाशित: २१ पुस २०७६ ०८:३५ सोमबार