च्यातिएको तस्बिर

एक दशक भन्दा अघिको कुरा, साल ठ्याक्कै थाहा भएन। मध्य साउनको महिना थियो। पानी झमझम परिरहेको थियो। वीरगन्जबाट सिमरा आउँदै गर्दा पानी यति धेरै प¥यो कि बाराको जितपुरमा रोकिनै प¥यो। फराकिलो सडकको एक छेउमा ओत लागें।

पानीको संगीतमा आनन्ददित थिएँ। यसो अघि हेरेको त, सडकको अर्को साइडमा एउटी बालिका नाँच्दै थिइन्। पानीको झमझममा कालो कपडा लगाएकी तीनले नाचेको दृश्य निकै रहरलाग्दो थियो। प्रकृतिको संगीतमा नाचेको यति सुन्दर दृश्य मैले पहिला देखेको थिइनँ।

मैेले सडकको पारीबाटै केही तस्बिर खिचें। उनका आकर्षक स्टेप क्यामेरामा कैद गरें। कम्प्यूटरमा राखें। ती स्टेप परिपक्व थिए।

त्यसको केही दिनपछि उनले नाचेका ‘तीन स्टेप’लाई कम्पाइल गरेर तस्बिर धुलाएँ। घमाइलो बिहानीमा तस्बिर बोकेर जितपुर पुगें। तिनलाई भेटेर फोटो दिने उद्देश्यका साथ।

मैले ओत लागेको सडकको पारी साइडमा सानो पसल रहेछ। बालिका भाँडा माझ्दै थिइन्। म उनको छेउमा पुगें। तस्बिरमा देखिएकी बालिका र त्यहाँ देखिएकी बालिकालाई झट्ट छुट्याउन सकिनँ।

‘यो तस्बिरको मान्छे चिन्छौ,’ मैले ती बालिकलाई फोटो देखाएँ।

उनले हातमा फोटो लिइन्। निकै बेर नियालिन्। अनि धरधर च्यातिदिइन्। म चुपचाप भएँ। किन च्यातेको सोध्ने आँट पनि गरिनँ। उनलाई खुसी तुल्याउन दिएको तस्बिरको च्यातिएको टुक्रा भुइँमा नियाल्दै म घर फर्कें।