केशवप्रसाद पौडेल
यो आकाश मेरै हो
यसैको शिरकले
ओढ्नका लागि
जत्ति पुग्छ मलाई
यो धर्ती मेरै हो
यसैको डस्नाले ओछ्याउना
जत्ति पुग्छ मलाई
मलाई पुग्ने सबै
यही धर्तीले दिएकै छ
बाँकी केही कमाउनु छैन मलाई
बस
भएको
नगुमे मात्रै पुग्छ
थपिएको
नघटे मात्रै पुग्छ
दिन र दशा त समय न हो
मात्र विपरीत दिशामा नकुदिदिए पुग्छ
आफ्नै गतिमा कुदिदिए पुग्छ
शत्रु र मित्र त संघर्ष न हुन
खालि व्यवहार मानवीय भए पुग्छ
भएकै मानव देखिए पुग्छ
भएकै संगत रहिदिए पुग्छ।
प्रकाशित: ९ मंसिर २०७८ ०४:४२ बिहीबार
