विश्व विनोद

घरमाथि बारीमा, आयो झिल्के बाँदर,

धपाउँदा दिन्दिनै, हटिसक्यो जाँगर।

लखेट्नलाई भनेर, गुलेलीले ताकेको,

अग्लो रुखमा लुक्दियो, म त झनै थाकेको।

अग्लो–अग्लो रुखमा, बाँदरको डेरा भो,

आँप, लिची सिध्यायो, उस्लाई नै केरा भो।

कहाँ होला उस्को घर, कहाँ होला बस्ने ठाउँ,

किन होला आएर , अत्याउँछ हाम्रो गाउँ ।

फूलबारी भत्कायो, मुला पनि उप्कायो,

बाको टोपी लगाई , मलाई झनै झुक्यायो ।

हाम्रो घर बारीमा, नआइदेऊ बाँदर,

हाम्रो फलफूल खाइदिँदा, लाग्दो रैन्छ, जाँगर।  

बस्तीबस्ती नआउनु, जंगलमा डुल्नु है,

मिठामिठा कन्दमूल, उतै खाई भुल्नु है ।

चोरी गर्न हुन्न नि, भोकै हामी पर्ने छौ,

खाने अन्न नहुँदा, बसाइ नै सर्ने छौं ।

प्रकाशित: २५ असार २०७८ ०९:२६ शुक्रबार