कमल अर्याल
चिम्टाले अँगेनामा चम्किरहेको
चम्किलो कोइलालाई भन्यो –
आगो महोदय,
म हजुरलाई नियालिरहेछु
हजुरको यो चमक
– यो ताजापन
– यो सक्रियता
– यो पूर्णता
सूर्यजस्तै छ हजुरको यो प्रताप
देखेर म हजुरप्रति
निकै आकर्षित भएको छु
मभित्र एक प्रकारको
– मादकता
– काउकुती
– कौतुहलता र हुटहुटी
जागरण भैरहेको छ।
ए प्रतापी अग्नि !
म हजुरलाई
– अँगालामा कस्न चाहन्छु,
– प्रेममा डुब्न र डुबाउन चाहन्छु
म भित्र एउटा हुँडलो अनि एउटा प्यास छ
अग्नि–प्यास, सौर्य–प्यास
म त्यो मेटाउन चाहन्छु
अँगेनाको डिलबाहिर पनि छ दुनियाँ
कृपया बाहिरी संसारमा आउनुहोस्
सुनौलो समयको
सुरुवात गरौं – प्रेम गरौं
एउटा यस्तो प्रेम – दुनियाँले सम्झोस्
गर्भाधान गराएर म आफ्नो योनिमा
एउटा रापिलो आवेश जन्माउन चाहन्छु।
आगाको भरभराउँदो कोइला
साथीहरूसँग
– मस्त थियो
– स्वतन्त्र थियो
मसिनो सूर्यजस्तै तातो थियो
ताराजस्तै चम्किलो थियो।
सुरुमा उसले चिम्टाको कुरामा
खासै चासो देखाएन
भनौं प्रेम अँकुराएन
फेरि चिम्टाले बिस्तारै
आफ्ना चिसा हातहरू
तातो बनायो र उसलाई
सुम्सुम्यायो र मायाले फकायो
एउटा ब्वाँसे प्रेम देखाउँदै भन्यो –
महोदय !
अब केहीबेरमा
तपाईं आफ्नै साथीहरूको
तातोपन र उन्मादको
सिकार हुनुहुनेछ
र
खरानी भएर आफ्नो अस्तित्व
गुमाउनु हुनेछ ।
आगो भ्रममा पर्यो – हो कि झैं सोच्यो
आगाले आफूलाई
ऐँच्याउन सकेन
चिम्टाले जित्यो
अँगेनाबाट आफ्नो अँगालोमा
प्रेमले बाँधेर
चम्किलो मसिनो सूर्यलाई
बाहिर ल्यायो र ढुङ्ग्रोसँग परिचय गरायो
केहीबेर चम्किरह्यो
चिम्टाको खुसी धेरैबेर टिक्न पाएन
कोइलाको चम झर्दै गयो
चिम्टाको चैन हरायो
मन अमिलो भयो।
चम्किलो कोइला बिस्तारै–बिस्तारै
चिसो र औंसीको रात भयो।
चिम्टाको – होस हरायो, सपना हरायो
तृष्णा हरायो र सहवासको कल्पित आनन्द पनि हरायो।
एकाएक
खल्लो र मलिन अनुहार लाएर
चिम्टाले भन्यो –
मैले यस्तो सोचेको थिइन
तपाईको त
– कलर हरायो
– चमक हरायो
तपाईंले धोका दिनुभो
असाध्यै ठूलो धोका
अब तपाईं र मेरो मिलन हुन सक्दैन।
कोइलाले ढुम्रोतर्फ दयाको भावले
हेर्यो र आँखाले सोध्यो।
ढुम्रोको अनुहारको रङ र
चिम्टाको अनुहारको रङ एउटै भयो।
आगोको तातोपन सकियो
ऊ अँगार भयो।
एक्लियो,
चिम्टाबाट एक्लियो
आफ्ना साथीबाट एक्लियो
आफ्नोपन हरायो
अस्तित्व हरायो
त्यो आगो
सम्झिंदो होला – चिम्टाको स्वार्थी अनुरोध
ऊ अँगेनाबाहिर नआएको भए हुने
बिचरा आगो
चिम्टा र चाकडीमा रमाउने चम्चाको
सहोदर मित्रताको भेउ नपाएर
दुवैको सोच र कर्म एकै हो भन्ने मेसो नबुझेर
स्वार्थी चिम्टाले चिमोटेको घाउको तालु
टल्काएर टन्टलापुर गर्मीमा
यतै कतै सडक र गल्लीमा
पल्टिरहेछ कालो अँगार भएर।
प्रकाशित: ८ श्रावण २०७८ ०७:३५ शुक्रबार
