विकल मोबाइलसँग खेलिरहेका थिए । आमा उठिन् । बाथरुममा प्रवेश गरिन् । बाबु उठे । आङ तन्काउन थाले ।
–कति मोबाइलसँग खेलिराखेको छस् बाबु !
नुहाउने लगायतका नित्यकर्म सकेपछि बाथरुमबाट बाहिर आएर आमाले मायालु पारामा शब्दहरू खसालिन् ।
–होमवर्क गरिरहेको छु मामु !
मोबाइलबाट आँखा नहटाईकन जवाफ दिए विकलले ।
भान्साकोठामा प्रवेश गर्नु आमाको दिनचर्या थियो । चिया तयार गरिन् । अमलेट पकाइन् । पाउरोटी काटेर टुक्रा बनाइन् । टुक्राहरूका अन्तरमा अम्लेट राखिन् । प्लेटमा सजाइन् । डाइनिङ टेवुलमाथि राखिदिइन् ।
–ब्रेकफास्ट गर विकल छोरा ! गाडीले हर्न बजाउने बेला भयो । मन्टेश्वरीमा जान ढिला होला।
–हुन्छहुन्छ, आइहालेँ मामु।
आमा भान्सामै गइन्। तरकारी काटकुट पारेर कराईमा भुटभाट गरिन्। भात पकाउन चामल पखालिन् । त्यो पनि बसालिन् आगोको ज्वालामाथि। ब्रेकफास्ट गर्न भनेर डाइनिङ टेवुलमा गइन्। पतिले ब्रेकफास्ट गरेर गइसकेका रहेछन्। विकल भने मोबाइलमै खेलिरहेका थिए। विकल रमाउन त दिनदिनै रमाउँथे मोबाइलसँग। त्यो दिन अलि फरक तरीकाले रमाएको देखिन्। आमालाई, के हेरेको छ भन्ने लाग्यो। थाहा नपाउने गरेर पछाडिपट्टि गएर हेरिन् । उनीलाई आकाशबाट भुइँमा पछारिएजस्तो लाग्यो ।
–बेबकुफ ! केटाकेटीका नांगो फोटा हेरेर भुलेको रहेछ।
विकल खङ्ग्रङ्ङ भएर आमाका मुखमा हेरिरहे। एकछिनको मौनतापछि उनले मुख उघारे– हिजो राति मामुलाई ड्याडीले कुट्नुभएको रहेछ । मेरो पालो पनि मोबाइलले भिडियो खिचिदिएँ । अब बाबालाई पनि गोदिदिन्छु । बालसुलभ शैलीमा बोले विकल ।
आमाले लज्जावती मुस्कान छर्दै मोबाइलमाथि हमला गरिन् ।
प्रकाशित: १६ चैत्र २०७७ ०९:२७ सोमबार
