एनवी दाहाल ‘नविन’
रातको १२ बजे पनि
छटपटिएको छु
तिम्रो यादमा
तिम्रै सम्झाइमा
सुस्केराको सुनामी आउँछ
छातीको कुनामा।
त्यसैले त तिमी टाढा नहोऊ
बगाइलान्छ
मेरा र तिम्रा नयाँ बस्तीहरू।
तिमीले पुनर्जन्म पाएपछि
तिम्रो जीवनको शब्दचित्र
कोर्दैछु रातको मध्यान्हमा
सुनसान रातको समय
चकमन्न छ मेरो गाउँ
सुतेको छ अंधेरी रातको शून्यभित्र।
तिम्रो भोगाइको भूगोलको पनि
अब त मेरै भोगाइसंग मिलिसक्यो।
चाहनाको खोजाइसंगै
तिम्रै मुहारको चित्रको
झझल्को आइरहेछ।
कति टाढा जस्तो लाग्छ।
तिमी र मको सीमाक्षेत्र
दश गजाको अस्थिरताले
मेरो छटपटी र सुस्केराहरूको जन्म हुन्छ ,
रातको शून्यता सम्झन्छु ,
बिर्सन्छु ,संम्झन्छु र बिर्सन्छु
यस्तै क्रम चलिरहन्छ मेरो
सम्झनाको डायरीको पन्नाभरि
कोलाहल र वास्तविकता नभएको
छटपटी र सुस्केराहरू।
प्रकाशित: ६ श्रावण २०७८ ०८:३४ बुधबार
