शेखरकुमार श्रेष्ठ
उसको सिमानाको छेउमा
हाम्रो जमीन छ
त्यहाँ हाम्रो घर छ ।
हाम्रै आँगनीमा पर्ने गरी
छायाँ समेत नजाने गरी
बाले आँपको बोट रोप्नुभएको छ ।
आँप हुर्केको छ
दाना लागेको छ
हामीले खाएका छौं
छिमेकीलाई खुवाएका छौं ।
कहिलेकाहीँ उसले परैबाट
झट्टी हान्छ
झरेका आँप खान्छ ।
छिमेकी हो
छिमेकी हौं
हामी केही बोल्दैनौं
आँप मागेर सोधेर चोरेर
कहिलेकाहीँ लुटेर खान्छ ।
वर्ष बित्दै जाँदा
ऊ नपाकीकनै खान्छ ।
चिचिलो र कलिलोमै खान्छ ।
यो देखेर बाले
साँगुरो ठाउँ भए पनि
सात बोट आँप लगाउनुभएको छ
त्यो बोट बढ्दै छ ।
अहिले मेरो छिमेकी पनि
किस्मत गर्दै छ ।
उसले तरकारी लगाएको छ
बोडी, सिमी अनि खै के केको लहरा आएको छ ?
लहराले थाँक्रो खोजेको छ
मेरो छिमेकीले एउटा थाँक्रो हालेको छ
थाँक्रो हाम्रैतिर तेर्सिएको छ
आँपका बोट भेटेको छ
आँपका बोट चढेको छ ।
छिमेकी हो, चूप लागेका छौं
लहराले बोट बेर्दाखेरि
चूप लागेका छौं
आँप नफले पनि
चूप लागेका छौं
बोट ओइलाउँदा पनि
किनकि
ऊ छिमेकी हो
झगडा गर्नु धर्म होइन ।
वर्षौंदेखि उसको यो क्रम जारी छ
त्यसैले यसपालि मैले सचेत गराएको छु–
छिमेकीले तिमीलाई बोक्न सक्दैन
सधैं भार थाम्न सक्दैन
यसपटक त्यो लहरा
बारीमा नपठाऊ
आँपको बोटमा नचढाऊ ।
हाम्रो आँपका बोटलाई
हाम्रै माटोमा फुल्न र फल्न देऊ ।
प्रकाशित: १३ भाद्र २०७७ ०७:०६ शनिबार