लिली अधिकारी
बजिरहेको छ कामिरहेको छ
मनको घन्टी
पुकारिरहेको छ हृदयले बारबार
किन चाहियो र मलाई सोमबार?
ओभाउन पाए पो नुहाउनु
एक सय आठ धारा
शून्यताको उकालोले थकित तन
नाचिरहेको छ उद्देश्यहीन गोरेटाहरूमा
अब नाच्नु छैन कुनै भजन र कृतनहरूमा
मलाई माफ गरिदेऊ शिव
म तिम्रो भक्त बन्न सकिनँ
सधैं आँखामा छ पन्छाउनै नसकेको साउन
बसेर नुनिलो सागरमा
कसरी बार्ने साउन
सुस्केराका शंखहरू बजिरहेका छन्
मुक्तिको आह्वानमा
अबिरजस्तै रातोले क्रान्तिको विगुल फुकेको छ
मन केसरीजस्तै भएको छ
हृदय उजाडिएको छ
किन चाहियो हरिया चुरा र पोते?
संसारमै हरियो आतंक बढेको बेला
किन चाहियो र नाडी र सारीमा हरियो?
हरियो हुनुको श्रापले चुपचापचुपचाप बसेको
जंगललाई हेरिरहन्छु म
कहिले पहाडमा कहिले ऐनामा।
प्रकाशित: ३० श्रावण २०७९ ०७:२७ सोमबार