‘तँ?’ हिँड्दा हिँड्दै उसको जिज्ञासा खस्यो।
‘म!’ गर्वकाे साथ चोर औंलाले नाकको चुच्चो छुँदै बोलें।
‘होइनस्! त्यो त तेरो नाक हो।’ उसको प्रतिक्रिया ओकलियो।
‘यी!’ मैले छातीमा दाहिने हातको लपेटो बजारेँ।
‘होइन-होइन! त्यो त तेरो छाती हो’ ऊ बोल्यो।
मैले दुवै हातले टाउको समाएँ र म भएको संकेत गरेँ।
‘त्यो त तेरो टाउको पो त!’ उसले फेरि भन्यो।
मैले टाउकोदेखि पैतालासम्म हातले छोएँ र उसको अनुहारमा नियालेँ।
‘त्यो त तेरो शरीर हो’ उसको बाजा सुमधुर आवाजमा बजिहाल्यो।
म सागरको भुमरीमा फसेको लौरो जस्तो भएँ तापनि निष्कर्ष निकालेको जस्तो हँसिलो भएर भनें, ’आत्मा! मेरो आत्मा।’ ऊ पड्किहाल्यो।
‘त्यो पनि तेरो आत्मा हो। तेरो शरीरको स्नायुतन्त्रको केन्द्रका रूपमा रहेको मस्तिष्कबाट प्रस्फुरित भएको ऊर्जा हो। तँ होइनस्!’
मैले मलाई चिनेको रहेनछु। अनि उसैसँग सोधे, ‘तैंले नै भन, म को हुँ?’
‘तँ? सँगै जन्मेको र सँगै मर्ने तेरो शरीर र तेरो आत्माको संयुक्त नाम होस्।’
प्रकाशित: १२ चैत्र २०८१ १३:२८ मंगलबार
