ध्रुवकृष्ण ताम्राकार  

           १)

निर्लिप्त नै छन् जताततै बेइमानी बजार यहाँ,

इमानको खडेरी लाग्यो झुठो छन् हजार यहाँ।

सत्य माउ खोज्छ्न ढोंगी दाउ खोज्दै हिँड्छन्,

गरिबीलाई झुपडी आफू खोज्छन् दरबार यहाँ ।

         २)

घुमाउरो बाटो त धेरै थियो तर म सिधा हिंड्छु,

कुरा फेर्ने बानी छैन तर जे देख्छु म सिधा बोल्छु।

बेरंगीको दुनियाँमा रंग बदल्नेहरू धेरै छन् यहाँ,

कानोको बस्तीमा ऐना व्यापारीहरूको भीड देख्छु ।

      ३)

खरानीमा उमारेर सकिंदैन रहरहरू,

बालुवामा त बनाउन सकिंदैन घरहरू।

संघर्ष हो कान्लो र ढिस्को फोर्दै जाउ,

भोक र युद्ध नभएको हुँदैन शहरहरू ।

      ४)

सायद नजर खोज्छन् हजार सम्झनाका तेरेलीहरू,

डुबेछुं पलपल अझै उघ्रिरहुन आँखाका परेलीहरू।

दूरका बादल बर्षेर प्यासी सावन रुझाउन थाल्यो,

तपतप पानी भिजेर लोलाउँछन् मनका मझेरीहरू।

     ५)

रातले अँध्यारो काटेपछि त बिहानी हुन्छ,

हार हैन डटेर यहाँ जितको खजानी हुन्छ।

फूल र काँडा पनि सँगसँगै भएजस्तै साथी,

जिन्दगीमा सुखदुःख सधैं घामपानी हुन्छ।

प्रकाशित: १७ असार २०७८ ०६:१३ बिहीबार